Kruiswegstaties X
Mij gewerd uit hoogten der oneindigheid
Dit leven. Doorheen nevels, van mijn eigen
Onbevolkte wezen eerste flarden,
Verwierf ik langzaam - en door vreemde riten
Van duisternis, toevallig licht, en vage
Verre kreten, en vluchtige vlagen
Van een ongekend verlangen, goddelijke
Schijnsels - dit vertroebelde, verbannen wezen...
Het heeft geregend op verledens die ik was.
Er waren vlakten met de hemel laag en sneeuw
Over iets in de ziel van dat wat mijn is.
Ik sprak mij tot mijn schaduw uit en vond geen zin.
Nu weet ik mijzelf de woestijn waar God
Zijn citadel had van vergetelheid...
Fernando Pessoa
~*~
Meer dan van de ratio en de logica komt 'kennis' voor Fernando Pessoa van de contemplatie, de herinnering en de verbeelding. Dit blijkt voor het eerst duidelijk in zijn werk uit de jaren 1913-1915, zoals onder andere uit de cyclus van 14 sonnetten, getiteld Passos da Cruz (Kruiswegstaties), welke in die periode tot stand kwam. Bovenstaand sonnet is het tiende uit deze cyclus en is gedateerd 23 november 1914. De vertaling uit het Portugees is van August Willemsen.
Huub Drenth
