Cumpleaños feliz

 

 

Cúrate mijita el dolor con nuestra luz del sol
Y los rayos de la luna.
Cúrate mijita el dolor con el sonido del río,
La cascada y la espuma.

Cúrate mijita con el amor del más bonito,
Haga caso a la intuición,
Mira el mundo entero
Con el ojo aquel que lleva uste’ en la frente.

Adelina, Natalia en María

Vandaag is Adelina, mijn Chileense lerares Spaans, jarig. Adelina stamt deels af van de oorspronkelijke bevolking van haar land, de Mapuche, en is mogelijk daardoor nogal spiritueel ingesteld. Ze onderhoudt een bijzondere relatie met de maan, weet veel van kruiden en planten en beschikt over helende krachten. Dat laatste is in haar geval absoluut geen verzinsel, weet ik inmiddels uit eigen ondervinding.

De song in deze post is van de Mexicaanse zangeres Natalia Lafourcade. De tekst van het lied is geïnspireerd op de sjamanistische gezangen van de beroemde Mazateekse curandera María Sabina.*1 In de jaren vijftig van de vorige eeuw bracht María Sabina, die in bergen van de Mexicaanse deelstaat Oaxaca leefde, de westerse wereld in aanraking met wat later 'magic mushrooms' zouden gaan heten. Ook ik kwam, in zekere zin, ooit door haar op dat pad terecht...

Ter ere van haar verjaardag gaf Adelina zichzelf vandaag een San Pedro-cactus cadeau. Dat is een halucinogene variant die in de Andes voorkomt. En daarmee is de cirkel als het ware rond.

¡Cumpleaños feliz, Adelina. Te deseo todo!


©Huub Drenth

María Sabina, 1894-1985.

 

*1 Zie María la Curandera (vertaling met uitleg). Aan psychedelica heb ik een post gewijd die als titel Das Balkonzimmer heeft. Opnames van de gezangen van María Sabina zijn op YouTube te vinden. Lees ook het artikel dat Chloe Aridjis over haar schreef.

Memories don't live like people do

Isn't it ironic...

Door alle consternatie rondom de dood van Gene Hackman en zijn vrouw Betsy is het me volkomen ontgaan dat op 1 maart jl. de Amerikaanse soulzangeres Angie Stone (63) op tragische wijze om het leven is gekomen. Stone reed, samen met haar band en achtergrondzangers, vanuit Mobile, Alabama, terug naar huis in Georgia, toen hun bus, op de Interstate 65 vlakbij Montgomery, plotseling over de kop sloeg en vervolgens aangereden werd door een vrachtwagen. De zangeres was het enige dodelijke slachtoffer van het ongeluk.

Stone's bekendste hit is Wish I Didn't Miss You uit 2001.

Vorige maand blikte Angie Stone nog terug op haar carrière op Instagram. "Ik heb hard gewerkt de afgelopen jaren. God heeft me dit talent gegeven en ik heb dat met de wereld gedeeld," schreef Stone. "Ik vraag mijn Schepper nu: wat volgt er, want ik heb nog zoveel te geven."

Angie Stone's begrafenis vindt zaterdag 15 maart plaats in haar geboorteplaats Columbia, South Carolina.


Huub Drenth

 

Angie Stone, 1961-2025.

 

Putin did it again...

 

 

 

Momentum shift

Vladimir Putin on Wednesday achieved his most significant diplomatic breakthrough yet in a three-year war that, at times, seemed to threaten his regime. During a 90-minute call with Donald Trump, Putin felt his long-sought vision taking shape: two great powers determining Ukraine’s fate over Kyiv’s head – and that of its European allies. “A direct call with Trump was precisely what Putin had been waiting for,” said a source in the Russian foreign policy establishment. “It is only the start of the negotiations, but Putin has won the first round,” the source added.

Despite catastrophic setbacks at the start of his invasion, record losses, and mounting economic strain, the Russian president will feel that momentum has firmly shifted in his favour, with growing hopes in Moscow that the Trump administration could help achieve Russia’s objectives in Ukraine. “Putin remained patient and didn’t bend. Instead, he waited for the world to change around him,” the foreign policy source said, referring to Trump’s election and his administration’s radically different foreign policy outlook.

The call between the two leaders took place just hours after US defence secretary Pete Hegseth told officials in Brussels that Ukraine would need to abandon its ambitions of joining Nato and accept territorial losses, in effect conceding to some of Russia’s demands even before negotiations began.


Source: Pjotr Sauer/The Guardian

 

Winter vol Liefde

 

Juan Luis Guerra - Burbujas de Amor.

Waarom wordt een man verliefd op een vrouw? 

Je moet ervan uitgaan dat de wereld op een heel andere manier tot ons komt.
Niet zozeer via de vijf zintuigen, maar veel mysterieuzer.
Bijvoorbeeld, op dit moment voel ik je genegenheid en je vriendschap, terwijl dat me niet bereikt via mijn ogen of mijn gehoor, of via de andere zintuigen.
Ik geloof dat goede communicatie, de overdracht van gedachten en gevoelens, totaal anders verloopt.
We 'voelen' voortdurend de onverschilligheid, domheid en intelligentie van anderen.
We 'voelen' hun liefde en hun haat.
En dat gebeurt onmiddellijk, dus zonder de tussenkomst van de zintuigen, daar ben ik van overtuigd.
Hoewel ik het niet goed uit kan leggen, weet ik toch zeker dat ik het op die manier ervaar.

Tot slot nog dit. Wanneer je van een stad, een land of een persoon houdt komt dat niet door wat je zintuigen je vertellen. Mensen laten zich immers altijd in min of meer dezelfde bewoordingen over dat soort zaken uit.
Dus waarom wordt een man verliefd op een vrouw?
Niet enkel en alleen omdat hij haar mooi vindt. Alle vrouwen zijn immers mooi, de ene misschien wat minder dan de andere.
Ieder mens heeft 'iets' dat geen enkel ander mens heeft. En het kunnen voelen van dat 'iets' vormt misschien wel de basis van liefde, en trouwens ook van haat.
Het gegeven dat iedereen iets heeft wat volstrekt uniek is ervaren we soms als een uitzonderlijk kostbare eigenschap van iemand, en dat is het moment waarop we verliefd worden op die ander.
Het komt door het overweldigende gevoel dat niemand precies zoals die ene persoon is. En dat er nooit eerder zo iemand heeft bestaan, en ook nooit meer zal bestaan...


Jorge Luis Borges


 

Judith en Bart in Winter vol Liefde.

 

Link naar de vertaling van Burbujas de Amor. Bekijk ook deze live opname van de song in Viña del Mar (Chili) in 2006.

Met speciale dank aan Adelina, mijn Chileense lerares Spaans.

Een droom en een nevel

 

 

Overpeinzingen 2:17

De duur van een mensenleven is slechts een stip, het
bestaan stroomt weg, de waarnemingen zijn vaag, de
samenstelling van het gehele lichaam komt licht tot
verval, de ziel is als een wervelwind, het lot is duister
en de roem onzeker. Kortom, alles wat betrekking
heeft op het lichaam is als een rivier en alles wat de
ziel betreft als een droom en een nevel; het leven is
een strijd en de pleisterplaats van een vreemdeling;
roem wordt vergeten na de dood.

Wat nu is bij machte de mens aan al deze dingen
voorbij te laten gaan? Louter en alleen één ding: liefde
tot de waarheid. En dat houdt in dat we het goddelijke
beginsel in ons, dat meester is over onze vreugde en
pijn, onbesmeurd en ongeschonden bewaren, en
voorts dat wij niets lukraak moeten doen of met de
bedoeling te bedriegen of uit huichelarij, onafhankelijk
van wat een ander doet of laat.

Bovendien dat wij alles wat ons overkomt en te beurt
valt, aanvaarden, omdat het komt uit dezelfde bron -
welke dat ook is - als de mens zelf. En bij dit alles het
tegemoet zien van de dood in zachtmoedige verwachting,
omdat het niets anders is dan het vrijmaken van de
elementen waaruit ieder levend wezen is samengesteld.

En als blijkt dat er voor al die elementen zelf niets
afschrikwekkends is aan het voortdurend veranderen
van het ene ding in het andere, waarom zou iemand
dan opzien tegen de verandering en oplossing van totaal
alles? Zo werkt immers de Natuur en niets is slecht als
het overeenstemt met de Natuur.

Marcus Aurelius (121-180 AD)

 

 

 

Van oud naar nieuw

Ik was van plan om me op deze laatste dag van het jaar met een positieve boodschap tot de lezer te richten, dit vanwege alle dreigingen waar we mee te maken hebben. Veel opbeurende woorden heb ik echter niet tot mijn beschikking, en eigenlijk ook geen adviezen voor wat, ethisch gezien, de juiste houding ten opzichte van deze complexe situatie is. Daarom sluit ik me voor het gemak maar bij Marcus Aurelius aan: probeer te allen tijde vanuit liefde tot de waarheid te leven en besef dat angst voor de dood eigenlijk een onnatuurlijk verschijnsel is. Alles is constant in verandering en dat feit vormt tegelijkertijd de essentie van het leven, niet alleen geboorte en groei maar ook aftakeling en ineenstorting horen er daardoor onlosmakelijk bij. Niets duurt eeuwig, daar komt het simpelweg op neer. Als je dat gegeven op Vladimir Putin en zijn corrupte dievenbende betrekt is er op termijn dus misschien toch wel enigszins sprake van een positief vooruitzicht. Heel misschien...

Uiteraard wens ik iedereen een voorspoedig en gezond 2025 toe.

©Huub Drenth

May Khoen in Delfzijl, 21 februari 2015.

 

Ba, lily wean!

 

 

The Great Silkie of Sule Skerry

An eartly nourris sits and sings, 

And aye she sings, Ba, lily wean! **

Little ken I my bairnis father,

Far less the land that he staps in.

 

Then ane arose at her bed-fit, 

An a grumly guest I'm sure was he:

'Here am I, thy bairnis father,

Although that I be not comelie.

 

'I am a man, upo the lan,  

An I am a silkie in the sea;

And when I'm far and far frae lan, 

My dwelling is in Sule Skerrie.'

 

'It was na weel,' quo the maiden fair, 

'It was na weel, indeed,' quo she, 

'That the Great Silkie of Sule Skerrie

Suld hae come and aught a bairn to me.'

 

Now he has taen a purse of goud, 

And he has pat it upo her knee,

Sayin, Gie to me my little young son, 

An tak thee up thy nourris-fee.

 

An it sall come to pass on a simmer's day, 

When the sin shines het on evera stane,

That I will tak my little young son,

An teach him for to swim the faem.

An thu sail marry a proud gunner,
An a proud gunner I'm sure he'll be,
An the very first schot that ere he schoots,
He'll schoot baith my young son and me.

 

 

Norn en Scots

Een vrouw met een baby klaagt dat ze de vader van haar kind niet kent en dat ze evenmin weet waar hij woont. Vervolgens staat er opeens een persoon aan het voeteneind van haar bed die haar vertelt dat hij de vader is. Het is een silkie, iemand die van gedaante kan veranderen; op land is hij een man en in zee neemt hij de vorm van een zeehond aan. Hij leeft op een verafgelegen eiland dat Sule Skerry heet. De silkie geeft haar een buidel met goud, neemt de baby van haar over en voorspelt op de valreep ook nog dat ze met een jager gaat trouwen die met zijn geweer zowel hem als hun kind zal doden.*1

Het lied werd, in deze vorm, gezongen op de Shetlandeilanden en is daar omstreeks 1850 opgetekend door een zekere captain F. W. L. Thomas. Op de Orkney-eilanden bestond ook een versie van het lied, zij het met een dubbel aantal strofen. Op beide eilandengroepen werd vele honderden jaren Norn, een taal die afstamt van het Oud-Noors van de Vikingen, gesproken maar in de negentiende eeuw komt hier definitief een einde aan. Vanaf dan wordt er op de eilanden enkel nog in een variant van het Engels, die als Scots bekend staat, met elkaar gecommuniceerd.

 

Scots en Gaelic

Het Shetland Scots is een dialect dat weliswaar verwant is aan het Scots zoals dat in het oosten en zuiden van Schotland wordt gesproken, maar dat daarnaast z'n woordenschat deels aan het Oud-Noors ontleent.*2 Hetgeen, weliswaar in iets minder mate, ook van toepassing is op het dialect van de Orkneyeilanden. In de, door captain Thomas opgetekende, Shetlandse versie van The Great Silkie of Sule Skerry zijn die invloeden her en der nog duidelijk herkenbaar.

Het Scots hoort bij de West-Germaanse talen en is dus niet verwant aan het Scottish Gaelic (Schots Keltisch) dat met name in het uiterste westen van Schotland nog veel sprekers kent. Aangezien het Shetland Scots een dialect is dat gesproken wordt door een relatief kleine groep verliest het tegenwoordig steeds meer terrein aan het Scots dat op het vasteland gangbaar is. Voor het Orkney Scots geldt dit nog sterker. Verreweg de meeste bewoners van beide eilandengroepen zijn afstammelingen van de Vikingen, maar uit hun taal zal dat binnen afzienbare tijd waarschijnlijk niet meer af te leiden zijn.

In de video wordt het lied over de silkie van Sule Skerry gezongen door de Engelse folkgroep The Unthanks, met als gast de Ierse zangeres Julie Fowlis die een bijdrage in het Gaelic levert. The Unthanks zijn afkomstig uit het uiterste noordoosten van Engeland, niet ver van de grens met Schotland, waarschijnlijk spreken zij van huis uit dus ook een soort Scots. Of iets wat er enigszins op lijkt, althans.*3 Ze hebben de door captain Thomas opgetekende tekst her en der wat 'aangepast' (ontdaan van oud-Noorse invloeden) waardoor de song ook voor een tegenwoordig publiek nog steeds toegankelijk is.*4


©Huub Drenth

Vrouwelijke silkie.

 

** Ba, lily wean = huil maar, lief kind.

*1 About Silkies (Wikipedia).
*2 History of the Shetland dialect.
*3 The Unthanks (Wikipedia).
*4  The lyrics as sung by The Unthanks.

Een zwarte nacht

 

Wat ik vooraf al vreesde is gebeurd: Donald Trump en de Republikeinen hebben de Amerikaanse verkiezingen gewonnen. Kamala Harris en de Democraten zijn volledig weggevaagd, geen enkele swing state hebben ze in de wacht weten te slepen. Bovendien is nu ook het Congres, dus zowel het Huis als de Senaat, volledig in Republikeinse handen. Met andere woorden: de komende jaren is het Amerikaanse volk aan de grillen van dictator Donald Trump overgeleverd, tegen tal van Democraten heeft hij al wraakacties aangekondigd, sommigen overwegen zelfs naar het buitenland uit te wijken. Een lange gitzwarte nacht is over het land neergedaald, al beweert Trump zelf dat Amerika onder zijn bewind een gouden eeuw tegemoet gaat. Waarmee hij dan waarschijnlijk vooral zichzelf en zijn rijke politieke bondgenoten bedoelt. HD

 

I Ellada

Aan onze oude moeder
moet je geen hulp geven
ook geen stok bij haar bed
want zij zal elke dag haar kinderen slaan
en mij vagebond noemen als ik iets zeg
Naar willekeur slaat zij haar kinderen
tot slaafse en kruiperige wezens
de jeugd gaat teloor in vuile straten
haar waarde blijft laag bij de grond

Lengo, Lengo, Lengo
regeer mij toch niet langer
Lengo, Lengo, Lengo
tyranniseer mij toch niet langer

 

Als ik mijn stem wil laten horen
bevangt mij schrik van verre schaduwen
maar van goud blijft je gezelschap in mijn leven
en je schoonheid geneest mijn verdriet.
Zeg Oompje, vertel ons eens dat verhaal
hoe onze moeder vroeger toch wel was?
‘Slaag viel er als er rumoer was
maar met strelen en kussen zong ze jullie in slaap.’

 

Lengo, Lengo, Lengo
je breekt me m'n hart
Lengo, Lengo, Lengo
je vergalt me de vreugde.

Daarna werd Oompje wat ernstiger
Krabt zich achter z'n oor en bestelt koffie
‘Moeder,’ zei hij, ‘was een meisje
dat als wees bloemen plukte
Met de bloemen versierde zij haar hoofd
maar 's nachts vielen ze op de grond
en van alle bloemen die de Dood neerlegde
hield zij mij, mocht ik het Leven zien.

 

Lengo, Lengo, Lengo

Je nam mij m'n ziel

Lengo, Lengo, vriendin

eens komen we tezamen.

 

Dat was, kinderen, eens jullie moeder

Daarna raakte de tuin vol rovers

die het meisje kleedden als oude vrouw

door haar vodden kon je haar wonden zien.

En als ze ranselt, als ze schreeuwt

dwingen haar daartoe anderen, met eigen belangen

De droom die vliedt maakt haar bang:

het zoeken naar een verloren vrijheid.’

 

Lengo, Lengo, Moeder

in het vuur van de oven

Lengo, Lengo, Moeder

zeg ons nog eens wat je wil.

Slag bij Thermopylae, 480 v.Chr.

Griekse tijden

In mijn vorige post refereerde ik al aan de poging van de Perzische koning Xerxes I, in 480 v.Chr., om Griekenland te veroveren. Als de Grieken zich toen niet zo dapper geweerd hadden zou de richting waarin de westerse beschaving zich de afgelopen 2500 jaar ontwikkeld heeft waarschijnlijk een heel andere zijn geweest. Veel autocratischer, veronderstel ik. Dus meer zoals dat in de rest van de wereld het geval is en nu dus waarschijnlijk ook in de Verenigde Staten. Ik moest erdoor aan het lied I Ellada (Griekenland) van de Griekse componist Yannis Markopoulos denken, in de video wordt het vertolkt door zangeres Haris Alexiou terwijl Markopoulos zelf achter de piano zit. Hij schreef het in 1973, vlak voordat kolonel Georgios Papadopoulos, na zes jaar dictatuur, ten val werd gebracht. In eerste instantie was de titel Lengo Lengo, een meisjesnaam waarmee hij op cryptische wijze aan Griekenland refereerde, maar toen de politieke situatie na het herstel van de democratie weer veilig geworden was hernoemde hij het tot I Ellada.

De essentie van zijn woorden is dat 'moedertje' Griekenland, gedurende de jaren van de dictatuur, haar kinderen zwaar heeft verwaarloosd en mishandeld, iets wat de komende tijd mogelijk ook op het democratisch ingestelde deel van de Amerikaanse bevolking van toepassing gaat zijn. Misschien zelfs ook op ons, in Europa, want ook hier lopen immers types zoals Donald Trump rond...

Overigens, na die oorlog tegen de legers van Xerxes besloten de Griekse stadstaten, die voortdurend met elkaar overhoop lagen en elkaar te lijf gingen, om voortaan gezamelijk op te treden als het om een militaire dreiging van buitenaf ging. De Europese naties kunnen daar in deze roerige tijden een belangrijke les uit leren!


©Huub Drenth

 

American Progress - John Gast, 1872.

 

 

Zie ook mijn posts van 5 november 2024 en 20 januari 2025.

 

Gracias a la vida

Onzalige gebeurtenissen

Over vijf dagen worden er in de Verenigde Staten presidentsverkiezingen gehouden. Donald Trump, een narcistische psychopaat van het zuiverste water en tevens een groot bewonderaar van Vladimir Putin, dreigt dan opnieuw president te worden. In de oorlog tussen Rusland en Oekraïne heeft Rusland ondertussen de beschikking over 10.000 soldaten uit Noord-Korea gekregen, binnenkort verschijnen ze aan het front. In Gaza en Libanon wordt de boel nog steeds door het Israëlische leger platgebombadeerd, iets waar ook maar geen einde aan lijkt te komen. In Spanje, met name in de regio Valencia, is er sprake van hevige regenval en verwoestende overstromingen; fenomenen die duidelijk door klimaatopwarming veroorzaakt worden. Huizen, bruggen en ook complete dorpen zijn verwoest, er is sprake van honderden doden.

In Nederland hebben we veel belangrijkere dingen aan het hoofd, hier wordt inmiddels al maanden geneuzeld over een wet die tot doel heeft om het aantal (islamitische) asielzoekers terug te dringen, aangezien dit onderwerp nou eenmaal het populistische stokpaardje van Geert Wilders is.

Het lied in deze post is een ode aan het leven. En aan de schoonheid ervan. De zangeres, Violeta Parra, is al bijna zestig jaar dood maar in Chili is ze nog steeds een icoon. Op 5 februari 1967, ze was toen 49, joeg ze zich een kogel door het hoofd, dit vanwege een ongelukkige liefde. "Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven," zingt ze op de lp die ze een paar maanden voor haar dood opnam, als ware het een afscheidsbrief...

©Huub Drenth

Alegría

 

Vandaag precies veertig jaar geleden onderging May Khoen een niertransplantatie. Op dat moment kwam de hoop weer terug in ons leven, dat is de simpelste manier om de betekenis van die gebeurtenis weer te geven.*1 Niet dat het daarna allemaal meteen veel gemakkelijker werd maar wel voelden we ons beiden van een hele zware last bevrijd. Want van een uitzichtloze situatie van geketend zijn (aan nierdialyse) kwamen we vanaf die dag in een zee van vrijheid terecht, ineens was er weer ruimte voor voorspoed en geluk...

Alegría
Come un lampo di vita
Alegría
Come un pazzo gridare
Alegría
Del delittuoso grido
Bella ruggente pena, seren
Come la rabbia di amar
Alegría
Come un assalto di gioia

Alegría
I see a spark of life shining
Alegría
I hear a young minstrel sing
Alegría
Beautiful roaring scream
of joy and sorrow,
so extreme
There is a love in me raging
Alegría
A joyous, magical feeling

Alegría
Come un lampo di vita
Alegría...

  

©Huub Drenth

 

*1 In eerdere posts heb ik natuurlijk aan die historische dag ook al aandacht besteed. Zie mijn 1 oktober-posts van de afgelopen jaren.

Pasión y dolor

Juanes

Ik heb tegenwoordig Spaanse les van een jongedame in Santiago, Chili. Zij onderwijst mij de taal, via internet, aan de hand van Spaanstalige songs. Ik kom in aanraking met 'canciones' die in dat taalgebied heel populair zijn maar waarvan ik nog nooit eerder had gehoord, of die me simpelweg nooit eerder opgevallen zijn omdat mijn interesses ergens anders lagen. Zoals bijvoorbeeld dit lied uit 2005 van de Colombiaanse singer-songwriter Juanes (Juan Esteban Aristizábal Vázquez), getiteld La camisa negra.*1 Toen ik de clip onlangs voor het eerst zag viel ik bijna van m'n stoel van verbazing. En ook van bewondering. Wat een creativiteit! En wat een passie! Spaans is een prachtige en zinderende taal, daar raak ik steeds meer van doordrongen...

La camisa negra

No por pobre y feo, pero por antojado...

Tengo la camisa negra.
Hoy mi amor está de luto.
Hoy tengo en el alma una pena
Y es por culpa de tu embrujo.

Hoy sé que tú ya no me quieres
Y esto es lo que más me hiere
Que tengo la camisa negra
Y una pena que me duele.

Mal parece que solo me quedé
Y fue pura todita tu mentira.
Qué maldita mala suerte la mía
Que aquel día te encontré.

Por beber del veneno malevo de tu amor,
Yo quedé moribundo y lleno de dolor.
Respiré de ese humo amargo de tu adiós
Y desde que tú te fuiste yo sólo tengo...

Tengo la camisa negra,
Porque negra tengo el alma.
Yo por ti perdí la calma
Y casi pierdo hasta mi cama.

Cama cama caman baby,
Te digo con disimulo,
Que tengo la camisa negra
Y debajo tengo el difunto.

Pa' enterrartelo cuando quieras, mamita.

Asi como lo oyes, m'hija.

Tengo la camisa negra.
Ya tu amor no me interesa.
Lo que ayer me supo a gloria,
Hoy me sabe a pura (mier-)

Miércoles por la tarde y tú que no llegas,
Ni siquiera muestras señas,
Y yo con la camisa negra,
Y tus maletas en la puerta.

Mal parece que solo me quedé
Y fue pura todita tu mentira.

Etcétera...

 

*1 Een goede vertaling van La camisa negra is te vinden op Bouwen met taal.

 

©Huub Drenth

 

Joost Klein och Melodifestivalen

Falskt anklagad

Fotografen som blev utsatt för Joost Klein bakom scenen på Eurovision överklagar inte.*1 I ett uttalande säger hon att våld inte borde accepteras under några omständigheter men att hon vill gå vidare med sitt liv. "Min klient vill fokusera på sitt psykiska välmående," säger hennes advokat Kristoffer Ståhl.

Joost Kleins agerande mot en kvinnlig fotograf bakom scenen på Eurovision Song Contest fick honom diskvalificerad från tävlingen. Det resulterade i en polisanmälan men i mitten av augusti meddelade åklagaren att förundersökningen mot den nederländska artisten läggs ner.

Nu har den utsatta fotografen bestämt sig för att inte begära överprövning av åklagarens beslut, det meddelar hon via sin advokat Kristoffer Ståhl. "Min klient hyser inga agg mot herr Klein. Hon anser att våld inte borde vara acceptabelt någonstans, oavsett adrenalin eller upprörda känslor," säger Ståhl.

Det var dagen efter den andra seminfinalen som Joost Klein inte dök upp på ett första genrep inför finalen. Han anklagades för att ha betett sig våldsamt mot en Eurovision-medarbetare bakom scenen. Händelsen polisanmäldes och Eurovision-arrangören EBU diskvalificerade Klein med motiveringen att han brutit mot tävlingens uppförandekod.


Källa: Aftonbladet, 4 september 2024.

Joost K.

 

*1 On 11 December 2023, Dutch broadcaster AVROTROS announced that Joost Klein had been selected as the Dutch representative for the Eurovision Song Contest, which was going to take place in Malmö, Sweden, in May 2024. The whole of Europe expected Klein, after having qualified in the semi-final on 9 May with his song "Europapa", to perform in the final, two days later. On the day of the final, however, the European Broadcasting Union (EBU) announced that Klein had been disqualified from further partaking in the contest, due to an "incident".

According to AVROTROS Joost Klein, immediately after his semi-final performance, was filmed against his will by a Swedish camerawoman and on the spot had objected to what she was doing. The woman alleged that Klein had reacted to the recording by making a "threatening move" towards her. The details of the altercation are unclear, but the Swedish police said they would investigate whether criminal threats had been made. Klein refused to talk to the media about the incident but denied the accusation through his lawyer.

On 12 August, the Swedish public prosecutor's office announced that the case against Joost Klein was closed because it could not be proven that he "was capable of causing serious fear or that [he] had such an intention". On 3 september 2024 the woman's lawyer announced that his client would not appeal against the decision.

By the way: the current executive supervisor of the Eurovision Song Contest, a representative of the EBU who is also in charge of the rules of the contest, is Swedish TV producer Martin Österdahl. Probably the EBU Executive Board, because of Österdahls disproportionate and quite opportunistic decision to disqualify Joost Klein from the contest in May 2024, now will try to get rid of him as soon as possible.

Sources: Wikipedia and Aftonbladet.

 

Wit Goud

De donkergetinte Moldavische

Op een zomerse dag, de zon kwam net op,
keek ik in de tuin van de buren,
en zag een Moldavisch meisje, donkergetint,
terwijl ze druiven plukte.
Ik bloosde en werd bleek,
opeens kreeg ik drang om te zeggen:
"Laten we naar de rivier gaan
om de komst van de zomer te vieren."

Groene krullende esdoorn, ingesneden blad,
ik ben verliefd en voel me beschaamd,
groene esdoorn, ja, gekrulde esdoorn,
ja, gekruld, ingesneden!

Het Moldavische meisje, donkergetint,
antwoordde heel vriendelijk:
"Partizanen en Moldaviërs,
samen vormen we een strijdgroep,
vroeg op een morgen als deze
laten partizanen huis en haard achter zich.
Het pad wacht op je,
richting het woud van de partizanen."

Groene krullende esdoorn, ingesneden blad,
ik ben verliefd en voel me beschaamd,
groene esdoorn, ja, gekrulde esdoorn,
ja, gekruld, ingesneden!

Het donkergetinte Moldavische meisje
sloeg daarna een bospaadje in.
Ik voelde me beledigd
omdat ze me niet vroeg om mee te gaan.
Aan de Moldavische
dacht ik vervolgens elke nacht...
Niet lang daarna
zag ik haar terug, bij de partizanen!

Groene krullende esdoorn, ingesneden blad,
ik ben verliefd en voel me beschaamd,
groene esdoorn, ja, gekrulde esdoorn,
ja, gekruld, ingesneden!

Moldaviërs en Russen

Dit Russische 'partizanenlied' stamt uit de TweedeWereldoorlog, dus uit de Sovjet-tijd. De vertolkers, Lerosjka en Masjenka, zijn twee meiden die lid zijn van de Russische folkloristisische zanggroep Белое Злато/Beloe Zlato, oftewel Wit Goud (die eigenlijk uit vier leden bestaat, zie foto). Twee maanden geleden hebben ze de clip op YouTube geplaatst. Eerlijk gezegd vind ik het repertoire van de dames best leuk maar ik vraag me af of ze beseffen dat de inhoud van dit lied behoorlijk tendentieus is. Het schetst vriendschappelijke banden tussen de Moldaviërs en de Russen (en dus ook de Sovjets) die in werkelijkheid nooit hebben bestaan, in Moldavië heeft het overgrote deel van de (oorspronkelijke) bevolking namelijk al eeuwen een bloedhekel aan alles wat Russisch is.

In 1806 werd het vorstendom Moldavië, dat een vazalstaat was van het Ottomaanse Rijk, ingelijfd door tsaristisch Rusland. Na de Eerste Wereldoorlog maakte het deel uit van Roemenië, het land waarmee de Moldaviërs hun taal delen. In 1940 lijfde Moskou het opnieuw in maar een jaar later pakte Roemenië het weer terug. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is er inderdaad sprake geweest van anti-fascistische partizanengroepen die zowel uit Moldaviërs als Russen en Oekraïners bestonden. Die vochten eerst tegen de Roemenen, inmiddels bondgenoten van Hitler, en later tegen de Duitsers. Na de oorlog vormde Moldavië een deelrepubliek van de Sovjet-Unie en was er niet alleen sprake van hernieuwde russificatie (immigratie) maar ook van grootschalige deportaties naar Siberië, wat dat betreft lijkt de geschiedenis van het land veel op die van de Baltische staten. In 1991 werd Moldavië weer onafhankelijk, al bleef het door de afscheiding van het overwegend door Russen en Oekraïners bevolkte Transnistrië (de witte strook op het kaartje onder) een speelbal van de Russische machtspolitiek. Het is tegenwoordig verreweg het armste land van Europa en sinds 2022 kandidaat-lid voor de Europese Unie.

 

Bessarabië.

Veel partizanen kwamen uit het deel van het toenmalige Roemenië dat Bessarabië heette. In dat gebied, dat grotendeels samenviel met het huidige Moldavië, woonden veel joden, net zoals dat over de grens in Oekraïne het geval was; mogelijk refereert de huidskleur van het Moldavische partizanenmeisje - in elk couplet wordt daar de nadruk op gelegd - aan die bevolkingsgroep.*1 Een niet gering aantal joden sloot zich bij de partizanen aan toen de Duitsers binnenvielen, dat is bekend. Het zou ook kunnen dat het meisje zigeunerbloed heeft, maar gezien de extreme discriminatie en armoede waarmee de Roma in die streken te kampen hadden is dat nogal onwaarschijnlijk.

Ook in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne opereren Oekraïense partizanen achter de Russische linies. Ze verzamelen informatie en plegen sabotagedaden. Al vanaf het begin van de inval door Vladimir Putins leger worden er door hen liquidaties uitgevoerd, munitiedepots opgeblazen en vernielingen toegebracht aan de vijandelijke infrastructuur, zoals bijvoorbeeld wegen, spoorlijnen en het electriciteitsnet.

Ongetwijfeld zingen ze daar in Oekraïne prachtige liederen over. Vermoedelijk in Moldavië ook...

©Huub Drenth

Op de vlucht voor de Sovjets, Bessarabië 1940.

*1 Mijn vertaling van het lied is niet altijd een letterlijke. Elke keer als er in de tekst aan het Moldavische meisje wordt gerefereerd wordt ze 'de donkerhuidige Moldavische' genoemd. Kennelijk vond de (Russische?) maker van het lied het nodig om haar huidskleur, afgezien van in de titel, in de coupletten ook nog eens vier keer te vermelden. Tegenwoordig komt dat nogal racistisch over en bovendien vinden we, in ons taalgebied althans, dat soort herhalingen behoorlijk irritant, dus heb ik wat (kleine) aanpassingen gepleegd.