Two morons and a hero

Verbale escalatie

Er gebeuren momenteel veel bizarre dingen in de VS. Een paar dagen geleden werden we plotseling geconfronteerd met de raadselachtige dood van Gene Hackman en zijn vrouw Betsy Arakawa in Santa Fe*1 en nu is er ineens veel ophef en gedoe in Washington, en trouwens ook hier in Europa, vanwege een in de soep gelopen transactie tussen Donald Trump en Oekraïne. De video laat zien wat er gisteren gebeurde in the Oval Office. Trump en Zelensky gaven een persconferentie over de zeldzame aardmetalen-deal die ze hadden gesloten en het was de bedoeling dat ze daar even later publiekelijk hun handtekening onder zouden gaan zetten. Het gesprek verliep min of meer rustig en kalm totdat vice-president J.D. Vance zich ermee begon te bemoeien. In no time escaleerde de hele zaak en niet lang daarna verliet Zelensky het Witte Huis zonder een deal op zak te hebben.

Al met al duurde de ruzie misschien tien minuten maar het zou best wel eens kunnen dat deze gebeurtenis grote gevolgen gaat hebben voor de wereldpolitiek, met name voor ons in Europa. Van Trump weten we inmiddels dat hij redeneert op het niveau van een zevenjarige en dat een besef van ethiek of moraal bij hem nooit tot ontwikkeling is gekomen. De enige god waarin hij gelooft is die van de macht, de hebzucht en de dollar. Als je iets geeft dan dien je er minstens het dubbele voor terug te krijgen, daar komt zijn filosofie zo ongeveer op neer. Onderhandelen staat voor hem gelijk aan intimideren. Om politieke deals te bewerkstelligen opereert hij als een maffiabaas die anderen voortdurend onder druk zet met 'offers they can't refuse'. Ook de oorlog tussen Rusland en Oekraïne dacht hij op die manier op te kunnen lossen, hij verwachtte er zelfs de Nobelprijs voor de Vrede voor te zullen krijgen...

 

 

Hillbilly legacy

Wat J.D. Vance betreft ligt het iets anders. Trump is waarschijnlijk een narcistische onnozelaar wiens visie bepaald wordt door nogal wat blinde vlekken, maar bij Vance hebben we te maken met een proleet en opportunist van het zuiverste water.*2 Een omhooggevallen hillbilly - zijn ouders en voorouders zijn afkomstig uit Appalachia, een overwegend 'blank' gebied in het oosten van de VS dat gekenmerkt wordt door armoede, alcoholisme en inteelt - die er, in al zijn kortzichtigheid, van uitgaat dat de 'christelijke' Amerikaanse cultuur superieur is aan die van Europa. En die dat de 'zwakke' en 'decadente' Europeanen graag wil laten weten ook, meestal op een uiterst arrogante en onbeschofte manier, zoals hij bijvoorbeeld twee weken geleden nog deed tijdens een veiligheidsconferentie in München.

Compensatiedrang, zo heet dat verschijnsel in de psychologie. Voor tal van mensen met een enorm minderwaardigheidscomplex vormt het de stuwende kracht achter hun ambities. Het laat ze als het ware uitstijgen boven zichzelf. Veel kunstenaars en wetenschappers ontlenen er hun roem aan. En ook veel populistische politici. Of bijvoorbeeld moordzuchtige dictators zoals Adolf Hitler en Vladimir Putin. En laat die laatste nou net iemand zijn waar zowel Trump als Vance, en ook hun grote vriend Elon Musk, grote bewondering voor koesteren...

Willen we eigenlijk nog wel bij dat soort lui horen, om die vraag gaat het vanaf nu vooral. De enige man van eer in the Oval Office was gisteren Volodymyr Zelensky. Hij liet zich zijn waardigheid en trots, en ook die van zijn dappere landgenoten, niet afpakken door de twee schoften waarmee hij daar zat, terwijl die hem duidelijk probeerden te vernederen. Of beter gezegd: te naaien. Met andere woorden: wordt het geen tijd om het Amerika van Donald Trump uit de NATO te zetten?

In de vraag ligt het antwoord in feite al besloten.


©Huub Drenth

*1 Zie over deze kwestie mijn post van 27 februari 2025.

* 2 Tijdens de presidentsverkiezingen van 2016 was J.D. Vance een bekende criticus van de Republikeinse kandidaat Donald Trump. In een USA Today-column van februari 2016 schreef hij dat "Trumps feitelijke beleidsvoorstellen variëren van immoreel tot absurd." In de Atlantic noemde Vance Trump 'culturele heroïne'. In oktober 2016 noemde hij zichzelf een 'nooit-Trump-man'. In een privébericht op Facebook noemde hij Trump 'Amerika's Hitler'. In datzelfde jaar publiceerde hij eveneens zijn memoires, onder de titel Hillbilly Elegy. In 2022 werd hij, met onder andere de hulp van diezelfde Donald Trump, gekozen tot senator voor Ohio. "J.D. is kissing my ass, he wants my support so bad," zei Trump in september 2022 daarover snerend tijdens een rally in Ohio. Peter Thiel, in 1999 samen met Max Levchin en Elon Musk mede-oprichter van PayPal, steunde zijn campagne met een donatie van 15 miljoen dollar.

Tegenwoordig manifesteert J.D. Vance zich als een rechtse nationalist en populist. En als een 'minion', een slaafse volgeling, van Donald Trump, die hem inzet voor allerlei smerige klussen. Hij is onder meer tegen het homohuwelijk, een landelijk verbod op wapens en het recht op abortus, zelfs in gevallen van verkrachting of incest. Ook is hij tegen de geslachtsverandering van minderjarigen en heeft hij grote bezwaren tegen de Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne. Van het aan banden leggen van sociale media moet hij eveneens niks hebben. In de aanloop naar de onlangs gehouden Duitse verkiezingen riep hij, evenals Elon Musk, de Duitsers op om op de radicaal-rechtse AfD te stemmen. Het lijdt geen twijfel dat 'hillbilly' Vance hoopt de volgende president van de VS te zullen worden.

Het nieuwe fascisme

 

Inmiddels is Donald Trump alweer een maand president van de VS en heeft hij allesbehalve stilgezeten. Hij wil Groenland kopen, Canada inlijven en van Gaza een luxe vakantieoord maken. Dat beweert hij althans. Aan wetgeving doet hij niet, per decreet trok hij de VS terug uit het klimaatakkoord van Parijs, zette alle overheidssubsidies on hold, torpedeerde het diversiteitsbeleid van de Amerikaanse overheid, maakte de weg vrij voor nieuwe olieboringen en richtte het Department of Government Efficiency (DOGE, met aan het hoofd Elon Musk) op, teneinde honderden miljarden op federale banen, salarissen en uitkeringen te bezuinigen. Ook liet hij illegale immigranten oppakken en het land uitzetten.

Vier dagen geleden, op 12 februari 2025, deed Trump aan Vladimir Putin telefonisch de belofte dat Rusland de Krim en het veroverde deel van de Donbas mag houden en dat Oekraïne geen lid van de NATO wordt. De Europese Unie gaat hij hoge importheffingen opleggen, heeft hij aangekondigd. In het militair zwakke Europa vraagt iedereen zich angstig af of artikel vijf van de NATO nog voor de VS van gelding is bij een eventuele inval door de Russen.

Overmorgen, dinsdag 18 februari 2025, gaan in de Saoedische hoofdstad Riad de onderhandelingen over de toekomst van Oekraïne van start. Tussen de Verenigde Staten en Rusland. Tot op heden heeft Oekraïne geen uitnodiging voor die besprekingen ontvangen, de Europese Unie evenmin. München 1938, daar doet het enigszins aan denken. En ook aan het perfide Molotov-Ribbentroppact. Er waait een ondemocratische, immorele en fascistoïde wind in Washington, daar komt het eenvoudigweg op neer. HD

 

 

De aanval op de rechtsstaat

Timothy Snyder observeert als hoogleraar geschiedenis (van Midden- en Oost-Europa, de Sovjet-Unie en de Holocaust) politieke dynamieken en de tactieken erachter. Aan de hand van die observaties schreef hij het boek On Tyranny (2022), waarin hij de lezer over het onderwerp tirannie twintig lessen, gebaseerd op de ontstaansgeschiedenis van verschillende Europese dictaturen in de twintigste eeuw, voorschotelt.*1

Om te kunnen begrijpen waarom machthebbers zoals Putin en Trump, en tech-miljardairs als Musk, met elkaar samenwerken, moeten we volgens Snyder kijken naar wat ze met elkaar gemeen hebben. Wat blijkt: voor elk van hen vertegenwoordigt het principe van de democratische rechtsstaat een hinderlijk obstakel, een uit wetgeving bestaande barrière waardoor ze belet worden om ongelimiteerd macht uit te kunnen oefenen. Hoe meer de rechtsstaat afbrokkelt, of afgebroken wordt, des te meer zij de ruimte krijgen om alles te kunnen doen wat ze willen.

Zo is de Russische propaganda volgens Snyder volledig gebaseerd op het narratief dat democratie geen werkbare optie is, niet in Rusland en ook niet in andere landen. De vrijheid die wij in het Westen ervaren is slechts een illusie - die boodschap stuurt Putin, door middel van grootschalige desinformatie, continu de wereld in. Trumps wijze van communiceren, evenals die van Elon Musk, verschilt daar in wezen weinig van. 'Waarheid' is voor hen een zeer rekbaar begrip, van onafhankelijke journalisten, wetenschappers en rechters moeten ze derhalve niks hebben.

Snyder benadrukt dat er zonder onderzoek naar de feiten geen basis meer is om de macht te bevragen. En dat we voor het beschermen van de waarheid ook de feiten onder ogen moeten zien die confronterend voor onszelf zijn.


VPRO Tegenlicht/Huub Drenth

Het verraad van Donald Trump.

 

*1 Het boek is ook in het Nederlands verkrijgbaar. Aan Timothy Snyder heb ik in mijn blog meermaals aandacht besteed. Met de zoekfunctie hieronder kunnen de desbetreffende posts gemakkelijk gevonden worden.

Afbeelding Elon Musk: Thé Tjong-Khing.

 

Putin did it again...

 

 

 

Momentum shift

Vladimir Putin on Wednesday achieved his most significant diplomatic breakthrough yet in a three-year war that, at times, seemed to threaten his regime. During a 90-minute call with Donald Trump, Putin felt his long-sought vision taking shape: two great powers determining Ukraine’s fate over Kyiv’s head – and that of its European allies. “A direct call with Trump was precisely what Putin had been waiting for,” said a source in the Russian foreign policy establishment. “It is only the start of the negotiations, but Putin has won the first round,” the source added.

Despite catastrophic setbacks at the start of his invasion, record losses, and mounting economic strain, the Russian president will feel that momentum has firmly shifted in his favour, with growing hopes in Moscow that the Trump administration could help achieve Russia’s objectives in Ukraine. “Putin remained patient and didn’t bend. Instead, he waited for the world to change around him,” the foreign policy source said, referring to Trump’s election and his administration’s radically different foreign policy outlook.

The call between the two leaders took place just hours after US defence secretary Pete Hegseth told officials in Brussels that Ukraine would need to abandon its ambitions of joining Nato and accept territorial losses, in effect conceding to some of Russia’s demands even before negotiations began.


Source: Pjotr Sauer/The Guardian

 

About courage and leadership

 

 

Michael Clarke

Speaking at the 2013 (RUSI) Duke of Westminster Medal for Military Literature, professor Michael Clarke offered a brilliant overview on military literature and how it relates to culture. Between 1997 and 2015 this annual award was given to a living author who made a notable and original contribution to the study of international and national security and defence. In 2013 the prize was awarded to Anne Applebaum for her book Iron Curtain.

Michael Clarke is a visiting professor at King's College London and at the University of Exeter. He was the founding director of the Centre for Defence Studies, and then the International Policy Institute, both at King's College London, before he became the director general of the Royal United Services Institute (RUSI). After his retirement in 2015 he wrote several books. Since the Russian invasion of Ukraine in 2022 he also serves as Sky News' security and defence analyst.

Clarke's latest book Great British Commanders: Leadership, Strategy and Luck was published in September 2024. This study of thirty-four British commanders, from Boudica to Bomber Harris, reflects on their personal stories, as individuals and warriors, and also on their role as strategists and shapers of British history over almost two thousand years.


Sources: Sky News and RUSI.

The Siege of Sevastopol (Crimean War), 1854.

Amor mundi

 

 

De rol van geschiedenis

Op 12 december jl. hield Beatrice de Graaf, hoogleraar geschiedenis van internationale betrekkingen, in de tot de nok toe gevulde Stadsgehoorzaal van Leiden, de 53e Huizingalezing. In haar betoog richtte ze zich met name op de vraag hoe geschiedenis, in een tijd van crisis, gebruikt kan worden om betekenis te geven aan een dergelijke beklemmende situatie. Rode draad van de lezing vormde het gedachtegoed van historicus Johan Huizinga (1872-1945), schrijver van onder andere Herfsttij der Middeleeuwen, aan wie deze jaarlijks terugkerende gebeurtenis haar naam te danken heeft.

Kennis van de geschiedenis, zo stelde De Graaf, kan zin en betekenis aan moeilijke tijden geven. Leiders kunnen historische verhalen gebruiken om de bevolking achter zich te scharen, zoals bijvoorbeeld president Roosevelt en Winston Churchill dat in hun radiotoespraken deden. Ook refereerde ze aan de rede van de koning tijdens de Dodenherdenking van 2020 op de Dam. Hij had het daarin onder meer over de verwerpelijke houding van zijn overgrootmoeder Wilhelmina, met betrekking tot het lot van de Nederlandse joden in de oorlog, en besloot zijn speech met de oproep om wegkijken niet goed te praten.

De Dam, 4 mei 2020.

Grondhouding

Het positieve effect van dergelijke toespraken is volgens De Graaf toe te schrijven aan de grondhouding van de sprekers. Zij verloren zich niet, zoals veel complotdenkers tegenwoordig, in een donker toekomstbeeld dat vooral een specifieke groep mensen bedient, en ook niet in een technisch en louter op angstbeelden gebaseerd verhaal, zoals dat van de Nederlandse overheid tijdens de coronapandemie.

Integendeel, deze politieke leiders bezaten een grondhouding die doortrokken was van amor mundi, een term waarmee De Graaf naar Augustinus en Hanna Arendt verwijst. Amor mundi betekent letterlijk ‘liefde voor de wereld’, maar suggereert volgens Beatrice de Graaf tegelijkertijd ook dat er hoop gloort voor de toekomst. Door een sterke innerlijke overtuiging die gebaseerd was op geloof en vertrouwen (in het wezen van de mens) waren politici als Roosevelt en Churchill in staat om, aan de hand van historische gebeurtenissen, een optimistisch toekomstbeeld te schetsen. Zonder de lelijke kanten van het verleden te ontkennen of te verdoezelen ontleenden ze daaraan een duidelijk handelingsperspectief. In hun verhalen werd het verleden een bron waaruit kracht geput kon worden om de zware tijden die komen gingen op een moedige manier tegemoet te treden.

Precies die kracht kenmerkt ook het oeuvre van Huizinga zelf, stelde De Graaf. In zijn historische vertellingen klinkt soms best wel somberheid door, zeker in zijn laatste boeken In de schaduwen van morgen en De geschonden wereld is dat het geval, maar de grondhouding onder die werken is onmiskenbaar van een volstrekt andere aard. Want door de donkere en dreigende schaduwen heen zag hij aan de horizon steeds een heldere dageraad. Wat wellicht ook verklaart waarom Huizinga ook tegenwoordig nog steeds populair is.

Tekst ontleend aan Myrthe Timmers (UL).
Video: Buitenhof (NPO), 22 december 2024. 

 

Johan Huizinga (1872 - 1945).

De Huizingalezing wordt sinds 1972 jaarlijks georganiseerd door de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit Leiden en de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, en sinds 2014 ook door opinieweekblad EW. De lezing heeft een cultuurhistorisch of cultuurfilosofisch onderwerp.

 

Assad gevlucht

 

Een snelle opmars

Het regime van de Syrische dictator Bashar al-Assad is, na amper tien dagen strijd, ten val gebracht. De hoofdstad Damascus is bevrijd, verklaarden rebellen van Hayʼat Tahrir al-Sham (HTS) vannacht. Over het lot van Assad - in het verleden altijd militair gesteund door zijn bondgenoot Vladimir Putin, wiens leger zowel over een marinehaven als een luchtmachtbasis in het noordwesten van Syrië beschikt - is weinig bekend, behalve dat hij de stad zou zijn ontvlucht. Sommige bronnen melden dat hij mogelijk is omgekomen bij een vliegtuigcrash.*1

De rebellen hebben in de hoofdstad Damascus gevangenen uit de gevreesde Sednaya gevangenis bevrijd, zo melden ze op Telegram. Op X zijn beelden te zien van gevangenen die uitgelaten door de straten van Damascus rennen, ook liepen mensen met zakken en dozen het pand van de centrale bank van Syrië uit.

Tientallen Syriërs zijn een kijkje komen nemen bij het geplunderde paleis van president Bashar al-Assad. Mannen, vrouwen en kinderen struinen vrijelijk rond in de luxueuze residentie. Een journalist van AFP zag dat kamers in het gebouw volledig zijn leeggehaald. Er staan alleen nog een paar meubels.

 

 

Ook Putin verliest

Bashar al-Assad is in Moskou. Rusland zal hem en zijn familie asiel verlenen, dat meldde vanavond het Russische persbureau Tass, op basis van een bron in het Kremlin. Wat dit voor consequenties gaat hebben voor de Russische aanwezigheid in Syrië, met name voor de marinehaven in Tartus en de vliegbasis Khmeymim bij de stad Latakia, is nog onduidelijk. De Russische luchtmacht wordt verantwoordelijk gehouden voor het sinds 2015 bombarderen van stellingen van Syrische opstandelingen, het is dan ook niet verbazingwekkend dat de rebellen de Russen niet bepaald een warm hart toedragen.*2

De havenfaciliteit in Tartus is het enige reparatie- en bevoorradingscentrum van Rusland in het Middellandse Zeegebied en vormt, samen met de vliegbasis bij Latakia, voor Moskou een belangrijke springplank voor de overzeese operaties in Afrika. Het verlies ervan zou een gevoelige klap zijn voor het Kremlin omdat Rusland verder geen steunpunten in en rond de Middellandse Zee heeft. Sowieso betekent de ineenstorting van Assads regime een enorm gezichtsverlies voor Vladimir Putin, die immers niet meer in staat bleek om zijn Syrische bondgenoot in het zadel te houden, waardoor het bericht ongetwijfeld ook met veel gejuich ontvangen is in Oekraïne.

Huub Drenth

Bronnen: Sky News en BNR.

 

 

*1 Bashar al-Assad wist als dictator zijn vader (generaal) Hafiz al-Assad, in Syrië aan de macht van 1971 tot 2000, qua wreedheid ver te overtreffen. Toen de bevolking in 2011, tijdens de 'Arabische Lente', tegen hem in opstand kwam reageerde hij op niets ontziende wijze. Hij bombardeerde steden en sloeg betogingen met extreem geweld neer. Hij deinsde er zelfs niet voor terug om chemische wapens tegen zijn eigen onderdanen te gebruiken. Vele duizenden Syriërs verdwenen in de gevangenis, waar ze werden gemarteld en gedood. Naar schatting zijn er tijdens zijn regime 600.000 Syriërs omgekomen, minstens een derde daarvan waren onschuldige burgers. Ruim 6,5 miljoen inwoners (van de oorspronkelijke 23 miljoen) ontvluchtten het land, het merendeel werd opgevangen in omringende landen, met name in Turkije. Ongeveer een miljoen van hen wist Europa te bereiken, Nederland biedt momenteel aan zo'n 150.000 Syrische vluchtelingen onderdak. In Syrië zelf is er sprake van 7,5 miljoen ontheemden.

*2 Zie ook mijn post van 27 februari 2022.

Russisch roulette

In de klem

De positie van de Russische soldaten in het filmpje is duidelijk die van een spagaat. Ze kunnen niet voor- of achteruit, want aan beide kanten worden ze opgewacht door kogels. Ze hebben dit bericht de wereld ingestuurd in de hoop dat iemand ze gaat helpen. De president wellicht. Dat hun leven voor Vladimir Putin van geen enkele waarde is beseffen ze nog steeds niet, de arme donders. Waarschijnlijk liggen ze dan ook inmiddels allemaal onder de grond, aangezien zich overgeven aan de vijand klaarblijkelijk ook niet bij ze opgekomen is.

 

Russisch oorlogskerkhof (Wagner).

Nieuwe handleiding

Het Russische ministerie van Noodsituaties heeft op 2 november een bijgewerkte handleiding gepubliceerd over het graven van massagraven in oorlogstijd, meldt The Kyiv Independent. De instructies zijn naar verluidt verspreid onder de Russische troepen. De handleiding bevat aanwijzingen en illustraties over het maken van graven waar 100 lijken in passen. Zo'n graf moet 20 meter lang, drie meter breed en 2,3 meter diep zijn en vereist 368,5 manuren, aldus het document. Het handboek geeft ook aan onder welke omstandigheden het is toegestaan om de doden te cremeren en hoe chemische, biologische of radiologische besmetting tot een minimum kan worden beperkt.


Bronnen:
The Sun, 3 november 2024.
BNR Nieuws, 4 november 2024.

 

Wit Goud

De donkergetinte Moldavische

Op een zomerse dag, de zon kwam net op,
keek ik in de tuin van de buren,
en zag een Moldavisch meisje, donkergetint,
terwijl ze druiven plukte.
Ik bloosde en werd bleek,
opeens kreeg ik drang om te zeggen:
"Laten we naar de rivier gaan
om de komst van de zomer te vieren."

Groene krullende esdoorn, ingesneden blad,
ik ben verliefd en voel me beschaamd,
groene esdoorn, ja, gekrulde esdoorn,
ja, gekruld, ingesneden!

Het Moldavische meisje, donkergetint,
antwoordde heel vriendelijk:
"Partizanen en Moldaviërs,
samen vormen we een strijdgroep,
vroeg op een morgen als deze
laten partizanen huis en haard achter zich.
Het pad wacht op je,
richting het woud van de partizanen."

Groene krullende esdoorn, ingesneden blad,
ik ben verliefd en voel me beschaamd,
groene esdoorn, ja, gekrulde esdoorn,
ja, gekruld, ingesneden!

Het donkergetinte Moldavische meisje
sloeg daarna een bospaadje in.
Ik voelde me beledigd
omdat ze me niet vroeg om mee te gaan.
Aan de Moldavische
dacht ik vervolgens elke nacht...
Niet lang daarna
zag ik haar terug, bij de partizanen!

Groene krullende esdoorn, ingesneden blad,
ik ben verliefd en voel me beschaamd,
groene esdoorn, ja, gekrulde esdoorn,
ja, gekruld, ingesneden!

Moldaviërs en Russen

Dit Russische 'partizanenlied' stamt uit de TweedeWereldoorlog, dus uit de Sovjet-tijd. De vertolkers, Lerosjka en Masjenka, zijn twee meiden die lid zijn van de Russische folkloristisische zanggroep Белое Злато/Beloe Zlato, oftewel Wit Goud (die eigenlijk uit vier leden bestaat, zie foto). Twee maanden geleden hebben ze de clip op YouTube geplaatst. Eerlijk gezegd vind ik het repertoire van de dames best leuk maar ik vraag me af of ze beseffen dat de inhoud van dit lied behoorlijk tendentieus is. Het schetst vriendschappelijke banden tussen de Moldaviërs en de Russen (en dus ook de Sovjets) die in werkelijkheid nooit hebben bestaan, in Moldavië heeft het overgrote deel van de (oorspronkelijke) bevolking namelijk al eeuwen een bloedhekel aan alles wat Russisch is.

In 1806 werd het vorstendom Moldavië, dat een vazalstaat was van het Ottomaanse Rijk, ingelijfd door tsaristisch Rusland. Na de Eerste Wereldoorlog maakte het deel uit van Roemenië, het land waarmee de Moldaviërs hun taal delen. In 1940 lijfde Moskou het opnieuw in maar een jaar later pakte Roemenië het weer terug. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is er inderdaad sprake geweest van anti-fascistische partizanengroepen die zowel uit Moldaviërs als Russen en Oekraïners bestonden. Die vochten eerst tegen de Roemenen, inmiddels bondgenoten van Hitler, en later tegen de Duitsers. Na de oorlog vormde Moldavië een deelrepubliek van de Sovjet-Unie en was er niet alleen sprake van hernieuwde russificatie (immigratie) maar ook van grootschalige deportaties naar Siberië, wat dat betreft lijkt de geschiedenis van het land veel op die van de Baltische staten. In 1991 werd Moldavië weer onafhankelijk, al bleef het door de afscheiding van het overwegend door Russen en Oekraïners bevolkte Transnistrië (de witte strook op het kaartje onder) een speelbal van de Russische machtspolitiek. Het is tegenwoordig verreweg het armste land van Europa en sinds 2022 kandidaat-lid voor de Europese Unie.

 

Bessarabië.

Veel partizanen kwamen uit het deel van het toenmalige Roemenië dat Bessarabië heette. In dat gebied, dat grotendeels samenviel met het huidige Moldavië, woonden veel joden, net zoals dat over de grens in Oekraïne het geval was; mogelijk refereert de huidskleur van het Moldavische partizanenmeisje - in elk couplet wordt daar de nadruk op gelegd - aan die bevolkingsgroep.*1 Een niet gering aantal joden sloot zich bij de partizanen aan toen de Duitsers binnenvielen, dat is bekend. Het zou ook kunnen dat het meisje zigeunerbloed heeft, maar gezien de extreme discriminatie en armoede waarmee de Roma in die streken te kampen hadden is dat nogal onwaarschijnlijk.

Ook in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne opereren Oekraïense partizanen achter de Russische linies. Ze verzamelen informatie en plegen sabotagedaden. Al vanaf het begin van de inval door Vladimir Putins leger worden er door hen liquidaties uitgevoerd, munitiedepots opgeblazen en vernielingen toegebracht aan de vijandelijke infrastructuur, zoals bijvoorbeeld wegen, spoorlijnen en het electriciteitsnet.

Ongetwijfeld zingen ze daar in Oekraïne prachtige liederen over. Vermoedelijk in Moldavië ook...

©Huub Drenth

Op de vlucht voor de Sovjets, Bessarabië 1940.

*1 Mijn vertaling van het lied is niet altijd een letterlijke. Elke keer als er in de tekst aan het Moldavische meisje wordt gerefereerd wordt ze 'de donkerhuidige Moldavische' genoemd. Kennelijk vond de (Russische?) maker van het lied het nodig om haar huidskleur, afgezien van in de titel, in de coupletten ook nog eens vier keer te vermelden. Tegenwoordig komt dat nogal racistisch over en bovendien vinden we, in ons taalgebied althans, dat soort herhalingen behoorlijk irritant, dus heb ik wat (kleine) aanpassingen gepleegd.

Russische verontwaardiging

 

De grenspost in kwestie (stem: Michael Clarke).

Maria Zakharova

Op 6 augustus jl. lanceerde Oekraïne, met grondtroepen, een aanval op de Russische oblast Koersk. Vanaf acht uur 's morgens staken duizenden soldaten iets ten zuiden van Soedzja de grens over en stuitten daarbij, tot hun niet geringe verbazing, op betrekkelijk weinig tegenstand. Sindsdien zijn er meer dan honderdduizend Russen uit de regio ten zuiden van de stad Koersk geëvacueerd. Op dit moment, dus ruim twee weken later, verovert Oekraïne nog steeds grondgebied in deze grensstreek.

Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, deelde gisteren in Moskou tijdens een meeting met journalisten mee dat de inval van Oekraïne in de Koersk-regio een einde heeft gemaakt aan elke mogelijkheid tot vredesonderhandelingen tussen beide landen.

"Wie wil er hierna nog met ze onderhandelen, na de wreedheden en de brute terreur die ze begaan jegens vreedzame Russische burgers, plus alle schade die ze dagelijks in dat gebied toebrengen aan huizen, gebouwen en de civiele infrastructuur," vroeg Maria zich verontwaardigd af.

Tja...

Maria Zakharova’s deed haar uitspraken op dezelfde dag dat Moskou het doelwit van een massale drone-aanval was. Russische functionarissen meldden dat de luchtverdediging van het land met succes 11 Oekraïense drones boven Moskou onderschept had, in wat het Kremlin omschreef als 'een van de grootste' drone-aanvallen ooit tegen de hoofdstad. Drie nabijgelegen vliegvelden werden uit voorzorg enkele uren gesloten. Hoeveel drones hun doel wel wisten te bereiken werd door de Russische autoriteiten niet meegedeeld.

©Huub Drenth (Bronnen: TCE en Times Radio)

 

Maria Zakharova met lintje.

Een atoombom op Rotterdam

 

D-day

Vandaag precies 80 jaar geleden landden de geallieerden op de stranden van Normandië. Zelfs Joe Biden is naar Frankrijk gekomen om de herdenking van die historische gebeurtenis bij te wonen. Zeer waarschijnlijk is het de laatste keer dat er veteranen bij aanwezig zullen zijn, want die zijn inmiddels minstens honderd. Vladimir Putin is, vanwege de Russische inval in Oekraïne, niet uitgenodigd; president Zelensky en zijn vrouw Olena daarentegen wel.

Toevallig vinden vandaag in Nederland ook de verkiezingen voor het Europees parlement plaats. De PVV van Geert Wilders gaat wederom hoog scoren, dat staat al vast. Geert is dikke maatjes met radicaal-rechtse politici als Viktor Orbán en Marine Le Pen, aartspopulisten net als hij (en beiden bovendien vrienden van Vladimir Putin). De migratiegolf naar Europa, met name die van moslims, moet onmiddellijk een halt toegeroepen worden, dat is het speerpunt van zijn program. En dat gaat hij nu ook in Brussel voor zijn kiezers regelen, heeft hij ze beloofd. Voor geluiden dat het werkelijke gevaar voor ons land, ons continent en onze cultuur uit een heel andere richting komt, namelijk uit Moskou, is hij tot op heden volstrekt doof. HD 

 

 

Een dik doelwit

Rusland moet een nucleaire aanval op Nederland lanceren, vindt de Russische parlementariër en reserve-luitenant-generaal Andrej Goeroeljov. Op de olie- en gasterminals in de haven van Rotterdam, om precies te zijn. Volgens hem zou een dergelijke aanval Europa op de knieën kunnen dwingen.

Goeroeljov deed zijn uitspraken deze week in de Russische talkshow Een avond met Vladimir Solovjov. "Ik heb ontdekt dat bijna 50 tot 60 procent van de Europese fossiele brandstoffenvoorraad in Nederland ligt," zei hij tijdens dat gesprek. "Stel je voor, in Nederland, vlak aan de kust. Het leger noemt dit een 'dik doelwit'. Het is een kwestie van één dag. Met minimaal gebruik van kernwapens."

Eerder had Goeroeljov ook al eens voorgesteld kernwapens in te zetten. Eind augustus vorig jaar adviseerde het Doemalid een nucleaire aanval te lanceren op de Oekraïense strijdkrachten in de regio Zaporizje, toen die de eerste linie van de Russische verdediging hadden doorbroken.

 

Andrej Goeroeljov

Niet voor het eerst

In Russische talkshows wordt geregeld gedreigd met de inzet van kernwapens tegen Europa. Maar ook op hoger niveau komt het thema regelmatig aan de orde. Zo riep de ooit liberale politicoloog en voormalig Kremlin-adviseur Sergej Karaganov in augustus vorig jaar ook al op tot 'beperkte nucleaire aanvallen op West-Europa'.

Eind mei deed Dmitri Soeslov, directeur van een invloedrijke Russische denktank, in een essay hetzelfde. Zowel Soeslov als Karaganov ziet een atoomaanval op het Westen als een manier om de nucleaire afschrikking te herstellen en de oorlog in Oekraïne tot een gunstig einde te brengen.*1

Bron: Joost Bosman (AD, 5 juni 2024).

Rotterdam, 14 mei 1940.

 

*1 Zie ook mijn post van 21 maart 2024 over de Tsar Bomba.

 

China waits - by Diane Francis

 

  

Koningen en tsaren

Gisteren was het Koningsdag, dit vanwege het feit dat Willem-Alexander jarig was. Geef die man een paard en een zwaard, dacht ik toen ik hem als een paljas in Emmen rond zag lopen. Ik heb helemaal niks met het huidige koningshuis, realiseer ik me steeds meer. Sinds Juliana en Bernhard is de glans er wel een beetje af, eerlijk gezegd. En ook de sjeu, niet te vergeten. Ik ben inmiddels dan ook een voorstander van het opnieuw instellen van het stadhouderschap, waarbij wat mij betreft niet per se een lid van de familie Van Oranje-Nassau die functie hoeft te vervullen, zoals in het verleden altijd het geval was. Kleurrijke types zoals bijvoorbeeld Gerard Joling of Karin Bloemen zouden er, wat mij betreft, ook voor in aanmerking kunnen komen.

Ondertussen gaat de oorlog in Oekraïne gewoon door. Hoop op een snelle afloop koester ik niet meer. Wel heb ik me de afgelopen tijd regelmatig zitten afvragen wie er nou eigenlijk het meeste baat bij deze oorlog heeft, evenals bij de continuering ervan. Zo'n beetje iedereen heeft er op de een of andere manier voordeel van, behalve Rusland, kwam ik tot de conclusie. Het land dat er het meest van profiteert is waarschijnlijk China, en dat zowel op korte als op lange termijn. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik ontdekte dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Iemand als Diane Francis, een zeer gerenommeerde Canadese onderzoeksjournalist, is namelijk ook die mening toegedaan. In een interview met Kate Gerbeau op Times Radio (gisteren), en in een post op het platform Substack (8 april jl.), schetst ze een soort 'overall view' van de situatie, zowel in historische als in geopolitieke zin. De Russische Federatie bestaat waarschijnlijk niet zo heel lang meer, is haar stellige overtuiging. Met het rijk van tsaar Vladimir Putin is het dus binnenkort gedaan. En mogelijk gaat China dan in Siberië aan gebiedsuitbreiding doen. Hieronder volgt wat ze daarover schrijft.

 

***

 

China waits...

China remains on the sidelines of Russia’s war but is the conflict’s biggest beneficiary. It does not sell weapons, but imports cheap energy from Russia and exports refrigerators and consumer products in return. China has talked about peace, but it wants more war, said Czech Republic President Petr Pavel. “It is in China’s interest to prolong the status quo because it can push Russia to a number of concessions. It is also good for China that the West is probably becoming a little bit weaker by supporting Ukraine.” Thus Beijing bides its time as Russia hurtles toward the same fate as did the Soviet Union which dissolved in 1991 following an expensive war of attrition in Afghanistan. In Russia’s southwest corner, there are already some restive “republics”, comprised of Turkic majorities, with resources and burgeoning independence movements. But the biggest prize and question mark is on the other side of the Ural Mountains: Siberia (“sleeping land” in Turkic) which is as large and resource-rich as Canada. It borders Central Asia, Mongolia, and China and if, or when, Putin falters, China will pounce.

The first target will be Outer Manchuria (the pink area on the map), stolen from China by Russia in the mid-19^th century. It is an area the size of Nigeria and includes Vladivostok, the coastal area along the Sea of Japan, Sakhalin Island, and the Kuril Islands. These territories have a population of 4.5 million, untapped natural gas and iron ore along their coastlines, and significant amounts of oil and gas in Sakhalin. It is empty and underdeveloped. By contrast, Inner Manchuria (red area, still part of China) is a dynamic province with a population of 107 million that has been industrialized and become a trade hub. Beijing would gladly reclaim all of Manchuria if the war ends badly for Putin. And there is little doubt that a weak and crumbling Russia might be willing or forced to divest these lands for a price, or that the area may simply come up for grabs.

China has established other regions of “economic hegemony” along its border with Russia. Only 500,000 ethnic Chinese currently reside inside the Russian Federation, but several Chinese cities with millions of residents have sprouted along the border. They have built factories, farms, and businesses that provide goods and services that Russians are uninterested or incapable of producing. Manchuria is the most successful example and illustrates the stark difference between the two countries. Russia’s Blagoveshchensk is a sleepy border town with a population of 211,000 and across the river Amur is industrialized China’s Heihe with 1.673 million people.

Moscow and Beijing have waged border wars for centuries but in the 1980s a Sino-Russian coalition developed -- a marriage of convenience that coalesced in order to counteract American influence and to facilitate trade. Then the relationship between the two nations profoundly changed after the February 24, 2022 invasion of Ukraine. The unprovoked aggression not only upended international norms, but President Xi Jinping had no idea this was going to happen when he signed a “no limits partnership” with Putin just days before the incursion.

Since then, Xi has distanced himself from Putin. China has not condemned the invasion nor supplied weapons. But it has refused to impose sanctions on Moscow, and its energy purchases, along with India’s, finance Putin’s war and benefit the two economies. At the same, however, Beijing has cautiously pivoted toward the West following imposition of America’s protectionist Chips Act which restricts its access to vital semiconductor technology. Beijing also wrestles with friend shoring, low economic growth, and debt issues due to its own mismanagement. The result is that the two superpowers regularly meet to try and resolve differences concerning trade, tech, and Taiwan.

 

But the minute that Russia wobbles, China will jump at the chance to grab Manchuria as well as to gain control over Russia’s sparsely populated Far Eastern Federal District (the yellow area on the map), which includes a vast Arctic region and the entire Pacific Ocean coastline. Uniting Manchuria with this hinterland, would turn China into a major powerhouse.

But this is some time off because Russia’s war is far from finished. While the outcome is uncertain, there’s little question that the world slowly witnesses an end to the last European colonial empire. Currently, the Russian elite in Moscow and St. Petersburg live like royalty and terrorize citizenry and neighbors across 11 timezones. But this is not sustainable. Russia’s military cannot beat a smaller foe, and its GDP is smaller than China’s industrialized Province of Guangdong outside Hong Kong. Putin’s 2022 attempt to re-occupy the “colony” of Ukraine will prove to be suicidal. He destroys his economy and his nation’s future. Eventually, Europe’s last empire will atomize and end up in pieces.*1

Thus China waits.


Author: Diane Francis

***

 

Diane Marie Francis (1946) is a Canadian journalist, author and editor-at-large for the National Post newspaper since 1998. Francis was a reporter and columnist with the Toronto Star from 1981 to 1987, then a columnist and director with the Toronto Sun, Maclean's and the Financial Post in 1987 and its editor from 1991 to 1998, when it was taken over by the National Post and incorporated into it. She has been a columnist and editor-at-large at the National Post since then. She is also a regular contributor to the Atlantic Council, New York Post, the Huffington Post, and the Kyiv Post, as well as newspapers around the world. She is a broadcaster, speaker and author of ten books on Canadian socioeconomic subjects.

Diane Francis is a distinguished professor at the Ted Rogers School of Management at Toronto Metropolitan University (formerly Ryerson University) in Toronto. She was a visiting fellow at Harvard University's Shorenstein Center in autumn 2005 and has been a media fellow at the World Economic Forum. She holds an honorary Doctorate of Commerce from the Saint Mary's University (1997), and an Honorary Doctorate from Ryerson University (2013). Source: Wikipedia.

 *1 Zie ook mijn post van 31 augustus 2022.