As for man, his days are as grass:
as a flower of the field, so he flourisheth.For the wind passeth over it, and it is gone;and the place thereof shall know it no more.
Vandaag is het precies drie jaar geleden dat May Khoen overleed. Dus is dit het perfecte tijdstip om het verhaal van haar leven te gaan vertellen. En vanzelfsprekend ook van wat daar zoal, in historische zin, aan vooraf ging. Speciaal met dat oogmerk start ik dan ook deze blog. Ik hoop dat er op die manier een monument ontstaat. Een soort van digitale stèle, bedoeld om de aandacht van toevallige voorbijgangers te trekken. Een beetje zoals dat vroeger in China de gewoonte was als een markante persoon was heengegaan, al werd toen het eerbetoon natuurlijk in steen gebeiteld.
Ik ga het allemaal niet heel erg systematisch aanpakken, heb ik me voorgenomen. Het geheel zal dus waarschijnlijk meer het karakter van een serie losse dagboekfragmenten dan van een geordend archief krijgen. Bij de keuze van de onderwerpen zal ik me vooral laten leiden door wat me bezighoudt op dat moment, en natuurlijk ook door wat er zich mogelijk plotseling aandient.
Bijna veertig jaar heeft onze relatie geduurd, ik zal het dus ongetwijfeld ook wel eens over mijzelf gaan hebben. Of over mijn eigen geschiedenis. Dat kan haast niet anders want onze levens zijn nogal vervlochten geraakt in de loop der tijd. Ik hoop dat het een ontdekkingsreis gaat worden, net zoals onze relatie dat altijd was. Daarom weet ik nu al dat ik haar onderweg heel erg ga missen.
Huub Drenth
