Het licht is een genot. Wat een weldaad voor de ogen om de zon te zien! Wanneer een mens lang leeft, laat hij dan van elke dag genieten, in het besef dat er ook vaak donkere tijden zullen zijn. En dat alles in het leven eindig is.
Prediker 11: 7 - 8
Bram Vermeulen
Vandaag precies zeven jaar geleden overleed May Khoen. Het lied Testament van Bram Vermeulen had ze op het laatste moment nog aan de playlist van haar uitvaart toegevoegd. Zolang jullie aan me denken en me missen ben ik niet echt dood, wilde ze ermee zeggen. Dat was weliswaar goed en lief bedoeld maar veel troost bood het natuurlijk niet.
Er wordt wel eens gezegd dat een mens in feite twee keer sterft: de eerste keer wanneer het daadwerkelijk zover is en de tweede keer als niemand zich die persoon nog herinnert, dus wanneer hij of zij uit het collectieve geheugen verdwenen is en nooit meer het onderwerp van een gesprek of een herinnering vormt. Als dat punt eenmaal bereikt is blijft er alleen nog een naam over, op een kerkhof of in een archief, tot uiteindelijk ook dat allerlaatste spoor oplost in het niets.
Op de een of andere manier vond ik het uit China afkomstige filmpje goed bij het lied van Bram Vermeulen passen, maar waarom dat zo was begreep ik niet meteen. Wel deed de maakster me onmiddellijk aan May Khoen denken, niet alleen vanwege haar verschijning maar ook vanwege haar perfectionistische instelling en sierlijke motoriek.
Het rijpe fruit hangt aan de bomen en wordt geplukt. Daarna wordt het geschild, gedroogd en opgeslagen voor de winter. De warmte en de rijkdom van de zomer kan dus bewaard worden. Ook lang nadien kan men er nog van genieten. Daarin ligt de verborgen boodschap van het filmpje, denk ik. In de troost voor later.
©Huub Drenth
