Gracias a la vida

Onzalige gebeurtenissen

Over vijf dagen worden er in de Verenigde Staten presidentsverkiezingen gehouden. Donald Trump, een narcistische psychopaat van het zuiverste water en tevens een groot bewonderaar van Vladimir Putin, dreigt dan opnieuw president te worden. In de oorlog tussen Rusland en Oekraïne heeft Rusland ondertussen de beschikking over 10.000 soldaten uit Noord-Korea gekregen, binnenkort verschijnen ze aan het front. In Gaza en Libanon wordt de boel nog steeds door het Israëlische leger platgebombadeerd, iets waar ook maar geen einde aan lijkt te komen. In Spanje, met name in de regio Valencia, is er sprake van hevige regenval en verwoestende overstromingen; fenomenen die duidelijk door klimaatopwarming veroorzaakt worden. Huizen, bruggen en ook complete dorpen zijn verwoest, er is sprake van honderden doden.

In Nederland hebben we veel belangrijkere dingen aan het hoofd, hier wordt inmiddels al maanden geneuzeld over een wet die tot doel heeft om het aantal (islamitische) asielzoekers terug te dringen, aangezien dit onderwerp nou eenmaal het populistische stokpaardje van Geert Wilders is.

Het lied in deze post is een ode aan het leven. En aan de schoonheid ervan. De zangeres, Violeta Parra, is al bijna zestig jaar dood maar in Chili is ze nog steeds een icoon. Op 5 februari 1967, ze was toen 49, schoot ze zich een kogel door het hoofd, dit vanwege een ongelukkige liefde. "Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven," zingt ze op de lp die ze een paar maanden voor haar dood opnam, als ware het een afscheidsbrief...

©Huub Drenth