Be smart and visit this blog on your laptop or tablet.
zaterdag 20 maart 2021
Met Eefje in het paradijs
Après nous...
Een paar dagen geleden waren er verkiezingen voor de Tweede Kamer. Mijn partij, de Partij voor de Dieren, heeft dik gewonnen. Maar liefst twintig procent meer stemmen dan de vorige keer. Dus hebben we nu zes zetels in plaats van vijf. Nog steeds niet hemeltergend veel maar het resultaat is in ieder geval wel een stuk beter dan wat Groen Links heeft gepresteerd, want die partij werd zo'n beetje gehalveerd.
De mens heeft zichzelf de status van god aangemeten en schaart zichzelf niet meer onder de dieren. Dat al het leven met elkaar verbonden is, en bijgevolg onderling afhankelijk, vormt allang geen dogma meer. En ook niet dat andere levensvormen een bepaalde mate van respect verdienen. Dus sluiten we op, zagen we om, spuiten we vol, schieten we dood en roeien we uit alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat heb ik het nog niet eens over alle troep waarmee we de bodem, de lucht en de rivieren en zeeën vergiftigen.
Inmiddels heeft ons onverantwoordelijke gedrag zelfs een heuse klimaatverandering veroorzaakt. Dat er ook nog zoiets als een habitat voor Homo sapiens bestaat - en dat die habitat gerelateerd is aan die van de planten en de dieren - zijn we kennelijk vergeten. Het menselijk bestaan is een eindeloos festijn van vreten en vertier, dat schijnt tegenwoordig zo'n beetje het adagium te zijn, in ieder geval in onze streken. Het schip vaart recht op de ijsberg af maar in de politiek, zowel op landelijk als op internationaal niveau, hebben ze nog altijd hoofdzakelijk oog voor de wensen van al die decadente potverteerders.
Ik zit ook op dat schip, evenals de rest van de mensheid. En afgezien van ons bevinden ook de complete flora en fauna van de wereld zich aan boord. Het lijkt een beetje op de ark van Noach, maar dan omgekeerd want we zitten op een ramkoers, net zoals de Titanic een eeuw geleden. Ik zie weliswaar heel scherp wat er allemaal gebeurt maar koester niet de illusie dat de clash alsnog afgewend kan worden. Daarvoor ligt, naar mijn idee, de reproductiefactor van de wereldbevolking te hoog, met name van het behoeftige deel. Al die mensen willen eten, drinken en een dak boven het hoofd, plus goede scholing voor hun kinderen en in de toekomst een mooie auto, wat al met al volkomen logisch is. Bovendien is er nauwelijks sprake van een bindend beleid op mondiaal niveau. Dus gaat de kaalslag voorlopig onverminderd door, net zoals het stijgen van de zeespiegel.
Maar ik ga hier niet de onheilsprofeet uithangen, ook al ben ik niet bepaald optimistisch gestemd wat de toekomst betreft. In plaats daarvan stel ik voor dat we de schoonheid blijven vieren zolang het kan, bijvoorbeeld door ons te laven aan de zoete klanken van Eefje de Visser en haar band. Want ook het paradijs bestaat nog steeds, al moet je het soms wel erg ver zoeken. En vergeet niet: terwijl de Titanic ten onder ging speelde het orkest gewoon door. Dat wordt beweerd tenminste...
