Mensen worden niet enkel geboren op de dag dat hun moeder hen baart… het leven dwingt hen voortdurend om zichzelf opnieuw te baren.
Gabriel García Márquez
Vrijdag 1 december 1922
Vandaag exact honderd jaar geleden werd mijn moeder geboren. Eerlijk gezegd is dat best wel een raar idee, want ze is er al bijna twintig jaar niet meer. Toen ik de afgelopen dagen naar de documentaire Liefde is aardappelen van Aliona van der Horst*1 keek moest ik geregeld aan haar denken omdat de sfeer in die documentaire, voor mijn gevoel althans, ook enigszins refereerde aan het verloop van mijn moeders leven, al zetelde in haar geval de dictator niet in Moskou maar in Rome, in het Vaticaan om precies te zijn. Maar niet alleen dat: de blik in de ogen van Aliona's verlamde moeder Zoja, aan het begin van de documentaire, leek ontzettend veel op die van mijn eigen moeder toen ze, na een hersenbloeding, in een verpleeghuis opgenomen moest worden. Die beelden bezorgden me koude rillingen, aangezien ik totaal niet op die pijnlijke confrontatie voorbereid was.
Mijn moeder heet Gerry Welsman. Met een Griekse y, zei ze altijd trots als ze haar naam moest spellen. Over haar 'officiële' voornamen, Gerritdina Josephina, was ze minder tevreden. Vooral dat 'Gerrit' zat haar dwars, veel liever had ze Gerdina geheten want dat klonk een stuk minder 'boers'. Onlangs ontdekte ik dat ze die naam ontleende aan haar overgrootmoeder Gerritdina Josephine van Cutsem (1836-1908), die Belgische voorouders had die ooit grootgrondbezitters waren, als ze dat geweten had was ze er misschien iets contenter mee geweest.
In de documentaire Liefde is aardappelen komt een prachtige foto van Aliona van der Horsts moeder en haar vijf zussen voor, allemaal in de bloei van hun leven (zie mijn post van 29 november jl.). Die foto bracht me op het spoor van de foto die bovenaan deze post staat afgebeeld. Hij stamt ergens uit het begin van de jaren veertig. De tweede persoon van links is mijn moeder, de anderen zijn haar vriendinnen en haar zus Dinie. Opvallend is dat ze vrijwel allemaal gekleed zijn in jurken met een soort bloemetjesmotief, misschien had dat met de textielschaarste vanwege de oorlog te maken. Ook mijn moeder is jong geweest, ik ben vaak geneigd om dat te vergeten, waarschijnlijk omdat ik haar nooit in die hoedanigheid heb gekend.
©Huub Drenth
