It's been seven hours and 15 daysSince you took your love awayI go out every night and sleep all daySince you took your love awaySince you been gone, I can do whatever I wantI can see whomever I choose
I can eat my dinner in a fancy restaurantBut nothingI said nothing can take away these blues'Cause nothing comparesNothing compares to you
It's been so lonely without you hereLike a bird without a songNothing can stop these lonely tears from fallingTell me baby, where did I go wrong?I could put my arms around every boy I seeBut they'd only remind me of you
I went to the doctor, guess what he told meGuess what he told meHe said, "Girl you better try to have fun,
no matter what you do"But he's a fool
'Cause nothing compares,
nothing compares to you
All the flowers that you planted, mamaIn the back yardAll died when you went awayI know that living with you baby
was sometimes hardBut I'm willing to give it another try
'Cause nothing comparesNothing compares to you
Het absolute Niets
Mijn blog gaat over rouw. Of beter gezegd: hij wordt gemaakt vanuit een gemoedstoestand van rouw, veroorzaakt door het verlies van May Khoen. Ook nu nog steeds, ruim zes jaar na haar overlijden. Ik heb het dan niet over de existentiële crisis die bekend staat als liefdesverdriet - de vorm van verlies waar Sinéad O'Connor over zingt - een toestand waar iedereen in z'n jonge jaren waarschijnlijk wel eens een poos in ondergedompeld is geweest. De rouw die ik bedoel heeft te maken met absoluutheid. Met de dood. Iemand die er was, is er niet meer. Die persoon is weg en komt nooit meer terug. Want dat is onmogelijk. Het is een confrontatie met het absolute Niets. Bij liefdesverdriet is dat allemaal niet het geval, de relatie is voorbij maar degene die je verlaten heeft is nog steeds springlevend.
Soms zie je dat mensen de rouwfase die volgt op een groot relationeel verlies volledig overslaan. Zo behoeden ze zichzelf ervoor om totaal uit evenwicht te raken en door een lange periode van vertwijfeling en verdriet heen te moeten gaan. Met name bij echtscheidingen doet dat fenomeen zich voor, al neem je het ook wel waar bij kersverse weduwen en weduwnaars. Er is een vacature ontstaan en die lege plek dient zo snel mogelijk ingevuld te worden door een nieuw exemplaar (van hetgeen men kwijtgeraakt is), precies zoals dat vaak gebeurt bij een dode kanariepiet of hamster. De gevoelens die dan spelen zijn dus exact het tegenovergestelde van die waar Sinéad O'Connor met heel veel passie over zingt.
Of het bij dit soort 'vervangingen' om verstoorde rouwverwerking gaat is echter zeer de vraag. In het algemeen betreft het namelijk personen die van nature nogal egocentrisch en monomaan zijn ingesteld en daardoor als het ware gedwongen zijn hun leven, en vanzelfsprekend ook het liefst dat van anderen, op een zeer voorspelbare manier in te richten. Daar uit alle macht naar streven, althans. Met andere woorden: voor plotselinge, ingrijpende veranderingen is er geen ruimte in hun bestaan, al helemaal niet als die niet door henzelf in gang zijn gezet. Het is daarom zinloos om een moreel oordeel te vellen over dergelijk 'restauratief' gedrag, zelfs als iemand – ogenschijnlijk weinig empathisch - op geen enkele wijze rekening wenst te houden met de gevoelens van andere direct betrokkenen.
In 1990, het jaar dat deze video gemaakt werd, had Sinéad Marie Bernadette O'Connor al een behoorlijk gecompliceerd leven achter de rug. Ze was toen pas 23. En daarna zou haar bestaan alleen nog maar ingewikkelder worden omdat ze zich op allerlei terreinen tegen de gevestigde orde afzette, onder andere tegen die in de katholieke kerk en de muziekindustrie. Ook kreeg ze te maken met (vier) echtscheidingen en tal van psychische problematieken. In 2018 bekeerde ze zich tot de soennitische islam en nam uiteindelijk de naam Shuhada' Sadaqat aan (na eerder al, toen ze in 2017 opnieuw lid van de katholieke kerk geworden was, haar naam veranderd te hebben in Magda Davitt). Wat niet wil zeggen dat ze daarna in rustiger vaarwater terechtkwam. Afgelopen januari (2022) stortte haar wereld volledig in, nadat haar 17-jarige zoon Shane zichzelf van het leven had beroofd. De impact daarvan was zo groot dat ze zich, op eigen verzoek, in een psychiatrische kliniek liet opnemen.
©Huub Drenth
Bekijk ook de officiële videoclip van Nothing compares 2 U (dat oorspronkelijk een nummer van Prince is).
Kunstwerk: Nature Morte, Pieter Laurens Mol.
Sinéad O'Connor (Wikipedia), zie ook mijn post van 26 juli 2023.