Trøllabundin eri eg ~ eri eg
Galdramaður festi meg ~ festi meg

Trøllabundin djúpt í míni sál ~ í míni sál
Í hjartanum logar brennandi bál ~ brennandi bál

Betoverd ben ik ~ ben ik
De tovenaar behekste mij ~ behekste mij
Betoverd, diep in mijn ziel ~ in mijn ziel
In 't hart laait een brandend vuur ~ brandend vuur

Trøllabundin

Trøllabundin eri eg eri eg

Galdramaður festi meg festi meg

Trøllabundin djúpt í míni sál í míni sál

Í hjartanum logar brennandi bál brennandi bál

 

Trøllabundin eri eg eri eg

Galdramaður festi meg festi meg

Trøllabundin inn í hjartarót í hjartarót

Eyga mítt festist har ið galdramaðurin stóð

https://lyricstranslate.com

Trøllabundin eri eg eri eg

Galdramaður festi meg festi meg

Trøllabundin inn í hjartarót í hjartarót

Eyga mítt festist har ið galdramaðurin stóð

https://lyricstranslate.com

Trøllabundin eri eg eri eg

Galdramaður festi meg festi meg

Trøllabundin inn í hjartarót í hjartarót

Eyga mítt festist har ið galdramaðurin stóð

https://lyricstranslate.com

Trøllabundin

Trøllabundin eri eg eri eg

Galdramaður festi meg festi meg

Trøllabundin djúpt í míni sál í míni sál

Í hjartanum logar brennandi bál brennandi bál

 

Trøllabundin eri eg eri eg

Galdramaður festi meg festi meg

Trøllabundin inn í hjartarót í hjartarót

Eyga mítt festist har ið galdramaðurin stóð

 

Ingediend door TrampGuy op 2012-07-25

Laatst bewerkt door Geheiligt op 2019-07-01

Vertaling

https://lyricstranslate.com/nl/trollabundin-betoverd.html

 

Eivør Pálsdóttir

Sinds een jaar of vijf ben ik een grote fan van de Faeröerse zangeres en songwriter Eivør Pálsdóttir (Syðrugøta, 21 juli 1983), beter bekend als Eivør. Ze heeft niet alleen een heel bijzondere stem maar is ook nog eens ontzettend intelligent. Behalve Faröers spreekt ze vloeiend IJslands, Noors, Deens en Engels en het zou me niet verbazen als ook Zweeds nog in dat rijtje thuishoort. Als ze Noors of Deens spreekt kan ik haar redelijk goed verstaan, ook dat is vermeldenswaard want bij de native speakers van die talen is dat namelijk meestal niet het geval.

Als je de song Trøllabundin van Eivør voor het eerst hoort denk je meteen dat je te maken hebt met een tekst die al minstens duizend jaar oud is en dus stamt uit de tijd van de Vikingen. Met andere woorden: uit een tijdperk waarin seiðr, het bedrijven van magie en het doen van voorspellingen, en galðrar, het uitspreken of zingen van toverformules, nog rode draden vormden in het leven (van dat deel) van de bewoners van het hoge Noorden. In een interview dat ze in 2021 aan een Noors radiostation gaf maakte Eivør echter duidelijk dat er van middeleeuwse oorsprong geen enkele sprake is, het lied 'kwam spontaan in haar op' toen ze een jaar of twintig was, op een avond dat ze er mentaal compleet doorheen zat. Ze woonde op dat moment in Reykjavik, waar ze een muziekopleiding volgde.

Bij nader inzien zou het dus net zo goed een lied kunnen zijn waarin een situatie van 'op slag verliefd worden' bezongen wordt, verpakt in een quasi-oeroude stijlvorm. Waar ik nog aan toe wil voegen dat magie bij de Vikingen in het algemeen niet door mannen - het woord 'galdramaður' in Eivørs lied betekent letterlijk 'bezweringenman' - bedreven werd, het waren vrijwel altijd vrouwen die zich ermee bezighielden, de zogeheten völva's en spákona's. Mannen die zich eraan waagden werden als 'onmannelijk' en 'verwijfd', als argr, beschouwd en dat plaatste hen binnen die uitermate op 'mannelijke eer' gerichte samenleving - waarin vrouwen overigens ook heel goed hun mannetje wisten te staan - in een zeer kwetsbare positie.

 

Faeröerse postzegel met daarop een völva.

 

De poolcirkel

Als je goed luistert naar Trøllabundin kun je horen dat Eivør gedurende haar studietijd in Reykjavik sowieso nogal aan het experimenteren was. Kennelijk was ze zeer geïnteresseerd in de muziekstijlen en geloofssystemen van andere etnische groepen rond de poolcirkel want er vallen duidelijk invloeden van de Inuit, de Sámi en de Evenki (Toengoezen) in haar manier van zingen te bespeuren. Ook de prominente rol van de grote platte trommel in haar optreden, het slaginstrument dat in de rituelen van veel arctische culturen een belangrijke plek innam, vormt daarvoor een aanwijzing; op het ritme ervan 'reden' sjamanen immers naar de geestenwereld. Het valt dus ook niet helemaal uit te sluiten dat er op die bewuste avond in Reykjavik sprake van een soort 'spirituele doorbraak' bij haar is geweest.*1

Op YouTube zijn een groot aantal opnames van Trøllabundin te vinden. Allemaal nogal verschillend, hetgeen kenmerkend is voor iemand met een creatieve en avontuurlijke inslag. Aanvankelijk zong Eivør vooral oude Faeröerse folksongs en ballades maar later breidde ze haar repertoire uit met tal van andere genres, waaronder ook rock, jazz en klassiek. In dat opzicht lijkt ze sterk op de Tuvaanse Sainkho Namtchylak en de Sámische Mari Boine, beiden eveneens zangeressen met een 'traditionele' achtergrond, die in hun carrière een soortgelijke muzikale ontwikkeling doormaakten.

 

Levensdraden

Een groot deel van Eivørs liederen zijn eigen composities, al covert ze ook geregeld nummers van andere artiesten. Inmiddels heeft ze alle belangrijke muziekprijzen in het Scandinavisch taalgebied gewonnen. Wereldwijde bekendheid kreeg ze doordat ze in 2015, samen met de sympathieke Schotse componist John Lunn, de soundtrack voor de Netflix-serie The Last Kingdom maakte. In het YouTube-filmpje hieronder brengt ze samen met hem het lied Lívstræðrir (Levensdraden) uit die productie ten gehore. Een titel die onmiskenbaar verwijst naar het lot zoals dat, volgens de Noordse mythologie, voor ieder mens bij de geboorte geweven wordt door drie nornen of schikgodinnen. Deze drie zussen staan symbool voor verleden, heden en toekomst en houden verblijf bij de wortels van de wereldboom Yggdrasil.

©Huub Drenth

*1 Het was allang bekend dat de Germaanse cultuur veel sjamanistische elementen kende, zelfs de Romeinen schreven daar al over. Een goed voorbeeld hiervan is de Scandinavische god Óðinn (Odin), die vaak gerelateerd wordt aan het sjamanistische vermogen om in trance verre reizen te maken en van gedaante (en geslacht) te veranderen. In zijn veelgeprezen dissertatie The Viking Way, Religion and War in Late Iron Age Scandinavia (herziene versie, Oxford 2019, pag. 271) betoogt Neil Price, hoogleraar in de archeologie aan de universiteit van Uppsala, dat seiðr een vorm van magie is die moeiteloos ondergebracht kan worden in de categorie van sjamanisme zoals die door de andere bewoners van de arctische en subarctische gebieden bedreven werd, ook al was de agrarische en maritieme levenswijze van de Vikingen totaal anders dan de manier waarop de nomadische jagers- en herdersvolken in de taiga en toendra, en verspreid langs de kusten van de ijszee, leefden. De Sámi, woonachtig in het noorden van Fennoscandinavië, maakten vanzelfsprekend ook deel uit van die groep. Waarbij nog opgemerkt dient te worden dat de völva's van de Vikingen, als enigen, niet een 'magische trommel' gebruikten om contact met de geestenwereld te maken, terwijl ze van het bestaan en de toepassingen ervan, door de vele banden die er bestonden tussen de Vikingen en de Sámi, wel op de hoogte waren. 

eheiligt op 2019-07-01

Vertaling

https://lyricstranslate.com/nl/trollabundin-betoverd.html

Óðinn

Das Balkonzimmer

 

 

zicht

ik leef van wat tot mij komt
van wat mij door goden wordt toegemeten
achteloos en onverschillig

in een nachtelijke woestijn wacht ik
op welke meteoriet mij zal gaan raken
welke streep van licht

aanvankelijk was er alleen maar stilte
slechts mijn ademhaling viel te horen
tot een hagedis mij beet

als reptiel kan ik waarnemen met mijn huid
zelfs in het absolute zwart
in wat nooit licht gezien heeft

De Gids

Er is momenteel een wereldwijde revival gaande op het vlak van zowel de spirituele als psychotherapeutische toepassingen van psychedelica (en andere psychoactieve middelen). En dan doel ik met name op ayahuasca, psilocybine, LSD en MDMA. Samen met het digitale periodiek DIG haakte Nederlands oudste literaire tijdschrift De Gids aan bij deze psychedelische renaissance en wijdde er in april jl. een themanummer aan.*1 Ook ik had een gedicht ingezonden maar achteraf was ik blij dat het niet geplaatst was, aangezien ik al vrij snel tot de conclusie kwam dat het, qua essentie, voorbijging aan wat ik eigenlijk voor ogen had gehad.

Over de uiteindelijke versie die ik hier vandaag publiceer ben ik zeer tevreden, zeker wat de compactheid ervan betreft. Het vormt een neerslag van de ervaringen die ik rond de eeuwwisseling opdeed met psilocybine, de werkzame stof in paddo's, en ayahuasca, een hallucinogeen brouwsel afkomstig uit het Amazonegebied waarvan DMT het psychoactieve bestanddeel vormt. Het betreft hier een periode in mijn leven waarin ik hevig op zoek was naar antwoorden op existentiële vragen; en veel van die antwoorden, of beter gezegd: inzichten, mede door deze 'plantmiddelen', uiteindelijk ook kreeg. Mijn psychedelische ontmoeting met de hagedis, waar ik in het gedicht op cryptische wijze aan refereer, markeert voor mij dat kantelmoment. Daarna brak er een nieuwe fase in mijn leven aan, maar dat realiseerde ik me natuurlijk pas veel later.

Met sommige 'medereizigers' tijdens die ontdekkingstocht in de diepste lagen van de ziel - de meesten waren academisch geschoold, er zat zelfs een psychiater uit Zeeland bij - heb ik ook nu nog wel eens contact.*2 We waren onze tijd ver vooruit, dat besef groeit nog steeds. May Khoen steunde me in dit alles door dik en dun, ging ook vaak mee naar Amsterdam (daar vonden de nachtelijke ayahuasca-sessies plaats, Khoen verbleef dan in een hotel), hoewel ze nooit zelf de sprong in het diepe wilde wagen, omdat ze bang was door een leger van monsters en demonen verzwolgen te zullen worden. Wat, gezien haar ingewikkelde verleden (en Chinees-Indische bijgelovigheid), inderdaad ook zomaar had gekund.

©Huub Drenth

 

*1 Themanummer good trip bad trip (klik op de afbeelding daar).

*2 Ook op het theoretische vlak was ik, wat dit onderwerp betreft, goed onderlegd, met name als het ging om de cultureel antropologische en transpersoonlijke aspecten ervan. Op die terreinen had ik me onder andere verdiept in het werk van Michael Harner en Stanislav Grof, beiden toonaangevende pioniers op het gebied van psychedelica. Praktische informatie over hallucinogene middelen was trouwens ook in ruime mate beschikbaar in bepaalde boekhandels, ontdekte ik al snel.

Eind 2002 nam ik deel aan de derde internationale Psychoactivity Conference in Amsterdam waar ik voor het eerst kennismaakte met het rituele gebruik van ayahuasca. Ayahuasca was het thema van die conferentie. Ik werd eveneens lid van MAPS, een Amerikaanse non-profit organisatie die zich ten doel stelt om het met psychedelica behandelen van depressies en psychische trauma's een groter maatschappelijk draagvlak te geven, vooral door het stimuleren en financieren van wetenschappelijk onderzoek. Een streven dat momenteel in tal van landen vruchten af begint te werpen.

Schilderij: Das Balkonzimmer, Adolph Menzel, 1845.

 

Riding on the back of a tiger

 

Wat Rusland betreft ben ik het afgelopen jaar van de ene verbijstering in de andere gevallen. Ik dacht altijd dat het gedeelte ten westen van de Oeral bij Europa hoorde, maar daar ben ik inmiddels behoorlijk van teruggekomen. Dat het bij Azië hoort zou ik ook niet meteen willen beweren, wel dat het, in historische en culturele zin, nooit verder is gekomen dan wat in de rest van Europa wordt beschouwd als 'de Middeleeuwen'. De Renaissance en de Verlichting hebben ze daar dus nooit meegemaakt en ook is de slavernij er tot op heden duidelijk niet afgeschaft. Rusland hoort nergens bij, daar komt het simpelweg op neer.

Michael Clarke

In bovenstaand videogesprek analyseert de Britse defensiespecialist professor Michael Clarke de huidige stand van zaken met betrekking tot de oorlog in Oekraïne, zowel in politiek, militair-strategisch als geopolitiek opzicht. Een oorlog waarin, afgezien van de strijd in Bachmoet, op dit moment relatief weinig gebeurt aangezien Oekraïne nog steeds niet begonnen is met de lancering van het aangekondigde tegenoffensief. Anders dan dit het geval is bij de betogen van (generaal) Ben Hodges of (professor) Timothy Snyder - twee Amerikaanse experts waar ik eveneens veel van heb opgestoken - zijn de analyses van Michael Clarke altijd uitzonderlijk objectief van aard, dus vrij van wishful thinking. Wat allesbehalve wil zeggen dat hij een neutraal standpunt inneemt want van autocratische en anti-liberalistische doctrines moet hij niets hebben. Aan het eind van het gesprek formuleert hij een oplossing voor de veiligheid van Oekraïne die, in mijn ogen, volstrekt logisch is maar waarover ik tot op heden nog niemand heb gehoord, ook niet Rob de Wijk of Mart de Kruif. Te weten: aansluiting van Oekraïne bij de NATO, ook als de oorlog over een tijd formeel nog steeds niet afgelopen is omdat Vladimir Putin, uit lijfsbehoud, geen vrede sluiten wil. Volgens een Chinees spreekwoord zit hij namelijk op de rug van een tijger. Afstappen kan dus zomaar niet.


©Huub Drenth

 

Professor Michael Clarke is a British academic who specialises in defence studies. He was Director of the Royal United Services Institute from 2007 to 2015. During the 2022 Russian invasion of Ukraine, he served as Sky News' security and defence analyst. Clarke is a former Deputy Vice-principal and Director of Research Development at King's College London, where he remains a visiting professor of Defence Studies.

Between 1990 and 2001, Clarke was the Director of the Centre for Defence Studies. From 2001 to 2005, he was the Director of the International Policy Institute. In 2004 and 2005 he was Head of the School of Social Science and Public Policy at King's College London, where he had been a professor of Defence Studies since 1995 (source: Wikipedia).

Afbeelding: Leonora Carrington

 

Cigarettes After Sex

 

 

 

Baby, I'm a firefighter
Trapped in a burning house
In a silent picture
And there is no way out
Except to watch the love between us die

 

That's called the Falling Angel
It's an amusement park ride
Some sort of rollercoaster
It takes you up and when it brings you down
It gives you butterflies

 

And now I'm longing for your kiss
Bet you could read it on my lips
Oh-oh
Waterfalls, I'm jumping down

 

I know you're leaving, baby
The birds are flying south
And there's nothing to say
I need you here, I need your love
Inside of mine like I could die

 

I need your love inside of mine
Like I could die

 

Klik hier voor meer informatie over de band Cigarettes After Sex.

Schilderij: Kenne Grégoire, Intimacy.

HD

April is the cruellest month

 

 

1. The Burial of the Dead

April is the cruellest month, breeding

Lilacs out of the dead land, mixing

Memory and desire, stirring

Dull roots with spring rain.

Winter kept us warm, covering

Earth in forgetful snow, feeding

A little life with dried tubers.

Summer surprised us, coming over the Starnbergersee

With a shower of rain; we stopped in the colonnade,

And went on in sunlight, into the Hofgarten,

And drank coffee, and talked for an hour.

Bin gar keine Russin, stamm’ aus Litauen, echt deutsch.

And when we were children, staying at the archduke’s,

My cousin’s, he took me out on a sled,

And I was frightened. He said, Marie,

Marie, hold on tight. And down we went.

In the mountains, there you feel free.

I read, much of the night, and go south in the winter.

What are the roots that clutch, what branches grow

Out of this stony rubbish? Son of man,

You cannot say, or guess, for you know only

A heap of broken images, where the sun beats,

And the dead tree gives no shelter, the cricket no relief,

And the dry stone no sound of water. Only

There is shadow under this red rock,

(Come in under the shadow of this red rock),

And I will show you something different from either

Your shadow at morning striding behind you

Or your shadow at evening rising to meet you;

I will show you fear in a handful of dust.

                      Frisch weht der Wind

                      Der Heimat zu

                      Mein Irisch Kind,

                      Wo weilest du?

‘You gave me hyacinths first a year ago;

‘They called me the hyacinth girl.’

—Yet when we came back, late, from the Hyacinth garden,

Your arms full, and your hair wet, I could not

Speak, and my eyes failed, I was neither

Living nor dead, and I knew nothing,

Looking into the heart of light, the silence.

Öd’ und leer das Meer.

Madame Sosostris, famous clairvoyante,

Had a bad cold, nevertheless

Is known to be the wisest woman in Europe,

With a wicked pack of cards. Here, said she,

Is your card, the drowned Phoenician Sailor,

(Those are pearls that were his eyes. Look!)

Here is Belladonna, the Lady of the Rocks,

The lady of situations.

Here is the man with three staves, and here the Wheel,

And here is the one-eyed merchant, and this card,

Which is blank, is something he carries on his back,

Which I am forbidden to see. I do not find

The Hanged Man. Fear death by water.

I see crowds of people, walking round in a ring.

Thank you. If you see dear Mrs. Equitone,

Tell her I bring the horoscope myself:

One must be so careful these days.

Unreal City,

Under the brown fog of a winter dawn,

A crowd flowed over London Bridge, so many,

I had not thought death had undone so many.

Sighs, short and infrequent, were exhaled,

And each man fixed his eyes before his feet.

Flowed up the hill and down King William Street,

To where Saint Mary Woolnoth kept the hours

With a dead sound on the final stroke of nine.

There I saw one I knew, and stopped him, crying: 'Stetson!

‘You who were with me in the ships at Mylae!

‘That corpse you planted last year in your garden,

‘Has it begun to sprout? Will it bloom this year?

‘Or has the sudden frost disturbed its bed?

‘Oh keep the Dog far hence, that’s friend to men,

‘Or with his nails he’ll dig it up again!

‘You! hypocrite lecteur!—mon semblable,—mon frère!”

 

 

T.S. Eliot, The Waste Land

Lente

Het is weliswaar 10 april maar het wil nog steeds niet echt lente worden. In het oosten van Oekraïne is inmiddels al een tijd een loopgravenoorlog gaande, net zoals honderd jaar geleden in Noord-Frankrijk het geval was. Talloze soldaten sneuvelen daar, vooral aan Russische zijde. Binnenkort lanceert Oekraïne vermoedelijk het langverwachte 'lenteoffensief', dat voor een beslissende doorbraak moet gaan zorgen. Misschien zijn er daarna onderhandelingen mogelijk. Na de Eerste Wereldoorlog verkeerde heel Europa in een staat van ellende, chaos en ontreddering, in Rusland en Oekraïne zal dat waarschijnlijk niet anders zijn. Veel echtgenoten, vaders en zonen zullen immers nooit meer thuiskomen, om maar niet te spreken van de vele oorlogsmisdaden die door de Russen jegens de Oekraïense burgerbevolking zijn gepleegd. Het verwoeste landschap van Oekraïne zal nooit meer hetzelfde zijn en in de toekomst zullen nog vele generaties Oekraïeners met de psychische gevolgen van de oorlog te kampen krijgen. 'The Waste Land', zo noemde de Amerikaanse dichter T.S. Eliot een eeuw geleden dat landschap en die mentale staat van zijn.

 

 

T. S. Eliot

Thomas Stearns Eliot (1888-1965) schreef The Waste Land in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw. Aanvankelijk had het gedicht ongeveer duizend versregels maar in 1922 kortte hij het, samen met zijn vriend Ezra Pound, in tot iets minder dan de helft van dat aantal. Later dat jaar werd het gepubliceerd in literaire tijdschriften in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, waarna het vrijwel onmiddellijk, door zowel de inhoud als de structuur, als een belangrijk modernistisch werk werd beschouwd. Ik herinner me nog goed hoezeer ik ervan onder de indruk was toen ik het voor de eerste keer las. Beter gezegd: ik was verbijsterd! Het was dezelfde soort sensatie als die ik ervoer toen ik Honger, uit 1890, van Knut Hamsun ontdekte.

Het gedicht bestaat uit vijf delen, The Burial of the Dead vormt daarvan het eerste deel. De aanhef "April is the cruellest month" is meteen de bekendste zin van het werk, die de opvatting weergeeft dat april weliswaar de eerste maand van de lente is maar dat de natuur, ondanks een groen sprietje her en der, dan nog vrijwel even kaal en desolaat is als in de winter, terwijl bovendien overal onder de gesmolten sneeuw dode resten van de vorige herfst tevoorschijn komen. De titel van het gedicht, Het Barre Land, verwijst onmiskenbaar naar de Graal-legende - het verhaal van Parcival - waarin de Visserkoning, de laatste beschermer van de Heilige Graal, 'de gewonde, onvruchtbare, koning van het Barre Land' wordt genoemd.*1

 

De Visserkoning.


Marie

Dorheid en vruchtbaarheid symboliseren dood en leven. Maar de komst van de lente is in dit gedicht allesbehalve een vreugdevolle gebeurtenis, aangezien dan het dode en verrotte verleden vanonder de smeltende sneeuw tevoorschijn komt. Het van cultuurpessimisme doortrokken gedicht is een paar jaar na de Eerste Wereldoorlog geschreven en aan de verschrikkingen en nasleep van die slachtpartij wordt voortdurend gerefereerd.

De persoon van Marie, de verteller van de eerste strofe van The Burial of the Dead, is ongetwijfeld geïnspireerd op Marie Louise Elisabeth Mendel, barones von Wallersee (1858-1940), een nichtje van zowel keizerin Elisabeth van Oostenrijk (Sisi) als van koning Ludwig II van Beieren (bijgenaamd de 'Sprookjeskoning'). Bekend is dat Eliot uitvoerig met haar heeft gesproken over haar oom Ludwig, die vrijwel zeker ook model stond voor 'de neef' met wie de Marie van het gedicht ooit een afdaling op een slee maakte. Die gebeurtenis wordt namelijk ook beschreven in de memoires die Marie von Wallersee, onder de titel My Past, in 1913 (in Londen) liet verschijnen. In dat boek doet ze onder andere uit de doeken wat precies haar rol in het Mayerling-drama is geweest. Dan hebben we het over de zelfmoord die haar neef Rudolf, aartshertog van Oostenrijk en kroonprins van Oostenrijk-Hongarije, in januari 1889, samen met zijn 17-jarige maïtresse barones Marie von Vetsera, pleegde.*2

 

Marie von Wallersee, omstreeks 1876.


Ineenstorting

In wezen staat het personage Marie symbool voor de politieke en maatschappelijke verhoudingen zoals die op het Europese continent bestonden voordat in 1914 de oorlog uitbrak. Structuren waarvan na het bloederige conflict vrijwel niets meer over was, al helemaal niet op het geopolitieke vlak; de eens zo machtige Europese keizerrijken bestonden na 1918 immers niet meer, evenmin als het Ottomaanse Rijk. De negentiende eeuw, die feitelijk in 1789 begon met het uitbreken van de Franse Revolutie, was dus voorgoed voorbij. In haar persoonlijke leven maakte Marie von Wallersee, toen ze eenmaal tot zondebok van de tragedie in jachtslot Mayerling was gemaakt, ook een dergelijk razendsnel verlies van status, macht, rijkdom en privileges mee.


©Huub Drenth

*1 The Fisher King is a figure in Arthurian legend, the last in a long line of British kings tasked with guarding the Holy Grail. The Fisher King is both the protector and physical embodiment of his lands, but a wound renders him infertile and his kingdom barren. Unable to walk or ride a horse, he is sometimes depicted as spending his time fishing while he awaits a "chosen one" who can heal him. Versions of the story vary widely, but the Fisher King is typically depicted as being wounded in the groin, legs, or thigh. The healing of these wounds always depends upon the completion of a hero-knight's task (Wikipedia).

*2 Uiteindelijk zou Marie Mendel/von Wallersee/Larisch straatarm sterven, luister hier naar meer details over haar zeer dramatisch verlopen leven. Voor haar boek My Past gebruikte ze het pseudoniem gravin Marie Larisch, een titel en naam die ze ontleende aan die van haar eerste echtgenoot, de homoseksuele graaf Georg Larisch-Moennich, aan wie ze door haar tante (Sisi) uitgehuwelijkt was. Tijdens haar huwelijk met hem kreeg ze vijf kinderen maar alleen van de eerste twee was hij de biologische vader. In 1896 liet hij zich van haar scheiden, waarna ze nog twee keer zou huwen. In 1899 kreeg ze nog een kind.

The Burial of the Dead wordt voorgedragen door Johannes A. Niederhauser, een filosoof die in 2018 aan de Univerisiteit van Warwick promoveerde op de betekenis van het fenomeen van de dood in de filosofie van Heidegger.

 

John Singer Sargent - Gassed.

Fernando Pessoa

  

Kruiswegstaties X

Mij gewerd uit hoogten der oneindigheid
Dit leven. Doorheen nevels, van mijn eigen
Onbevolkte wezen eerste flarden,
Verwierf ik langzaam - en door vreemde riten

Van duisternis, toevallig licht, en vage
Verre kreten, en vluchtige vlagen
Van een ongekend verlangen, goddelijke
Schijnsels - dit vertroebelde, verbannen wezen...

Het heeft geregend op verledens die ik was.
Er waren vlakten met de hemel laag en sneeuw
Over iets in de ziel van dat wat mijn is.

Ik sprak mij tot mijn schaduw uit en vond geen zin.
Nu weet ik mijzelf de woestijn waar God
Zijn citadel had van vergetelheid...

                                                            Fernando Pessoa

 ~*~

Meer dan van de ratio en de logica komt 'kennis' voor Fernando Pessoa van de contemplatie, de herinnering en de verbeelding. Dit blijkt voor het eerst duidelijk in zijn werk uit de jaren 1913-1915, zoals onder andere uit de cyclus van 14 sonnetten, getiteld Passos da Cruz (Kruiswegstaties), welke in die periode tot stand kwam. Bovenstaand sonnet is het tiende uit deze cyclus en is gedateerd 23 november 1914. De vertaling uit het Portugees is van August Willemsen.


Huub Drenth

 

 

 

  

Famous Blue Raincoat

 

It's four in the morning, the end of December
I'm writing you now just to see if you're better
New York is cold, but I like where I'm living
There's music on Clinton Street all through the evening
I hear that you're building your little house
deep in the desert
You're living for nothing now,
I hope you're keeping some kind of record
Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?
Ah, the last time we saw you you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You'd been to the station to meet every train, and
You came home without Lili Marlene
And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody's wife
Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well, I see Jane's awake
She sends her regards
And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say?
I guess that I miss you, I guess I forgive you
I'm glad you stood in my way
If you ever come by here, for Jane or for me
Well, your enemy is sleeping, and his woman is free
Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried
And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear

Sincerely, L. Cohen

 

Leonard Cohen (1934-2016).

 

Montreal

Famous Blue Raincoat is, voor mijn gevoel althans, de beste song die Leonard Cohen ooit geschreven heeft. Het nummer staat op zijn album Songs of Love and Hate uit 1971. Op het filmpje zijn beelden te zien van een bezoek dat hij midden jaren zestig aan zijn geboortestad Montreal bracht. Ik was op dat moment ongeveer twaalf jaar oud en herinner me de sfeer van die tijd nog goed, in zekere zin is dus best wel veel voor mij herkenbaar, ook al loopt hij op dat moment rond in Canada. Cohen woonde op dat moment overigens in Griekenland en had al enigszins naam gemaakt als dichter en schrijver. Ook May Khoen was een groot bewonderaar van hem, in feite heb ik zijn muziek eind jaren zeventig door haar ontdekt. Hij overleed, net zoals Khoen, in 2016.


©Huub Drenth

 

 

May Khoen in Zweden, 1998.