Plotseling
Vorige week vrijdagavond laat, dus nog net op 25 oktober 2019, ontving ik het bericht dat onze vroegere buurman Joop Boer was overleden. Dat schreef een uitvaartbegeleidster in een email maar over de toedracht van zijn overlijden ontbrak elke vorm van informatie. De volgende dag nam ik contact op met een goede vriendin van hem in Groningen en zij wist me te vertellen dat Joop in de nacht van donderdag 24 op vrijdag 25 oktober was overleden in z'n slaap. Dat was best wel schrikken want ik kende Joop alleen maar als een sterke en gezonde kerel. Bovendien was hij pas 74 en dat is nou niet bepaald stokoud. Toen zijn vriendin Alexandra, tot haar grote ontsteltenis, merkte dat hij niet meer ademde had ze hem nog proberen te reanimeren maar helaas had dat niet meer mogen baten.
Afgelopen maandag, 28 oktober, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar De Steeg afgereisd, want daar wonen ze. Eenmaal ter plekke aangekomen heb ik een tijd naast Joop gezeten die in de woonkamer lag opgebaard. Niet in een kist maar gewoon op bed. Hij zag er zeer vredig uit, het was net alsof hij sliep. Alexandra heb ik niet gezien. Ze was er wel maar kon het niet aan om bezoek te ontvangen, zo in shock was ze. Met de vriendin die de honneurs waarnam heb ik een poos over Joop zitten praten. En ook over Alexandra natuurlijk (over wie ze zich grote zorgen maakte). Na ongeveer een uur ben ik weer gegaan.
Joop en May Khoen, 27 oktober 1979.
Activist en veganist
Bioloog Joop Boer/joop boer (zelf schreef hij zijn naam altijd met kleine letters) was zonder meer een bijzonder mens. Nog een idealist van de oude stempel, zou je kunnen zeggen. Full time milieuactivist en veganist, lang voordat dat mode werd. In die kringen kende dan ook iedereen zijn naam, van Den Helder tot Maastricht. Een mensheid die zorg draagt voor de aarde, dat was zijn grote droom. Vurig, integer en bescheiden, zo zou ik hem willen definiëren. Iemand met een gigantisch doorzettingsvermogen in alles wat hij ondernam en bovendien wars van elke vorm van bekeringsdrang.
Voor May Khoen vormde Joop een rots in de branding omdat het zo totaal vanzelfsprekend was dat hij haar buurman was. Ruim veertig jaar heeft ze hem gekend. Ik ontmoette hem een paar jaar later maar uiteindelijk is hij net zo lang in mijn leven geweest. Toen hij in 2011 besloot om te verhuizen naar De Steeg, waar Alexandra woonde, voelde dat voor ons beiden als een amputatie. Immers: nooit zou zijn typische stemgeluid nog klinken in de straat, nooit meer de geur van zijn houtkachel tussen de huizen hangen, nooit meer zijn fietskar voor de deur staan, en last but not least: nooit zouden we ons nog beschermd voelen door zijn zo vertrouwde aanwezigheid.
Een aandenken
In september 2015 gaf hij in De Steeg een feest omdat hij zeventig werd, daar zijn we samen nog naartoe geweest. Ook liet hij ons toen z'n grote moestuin zien, pal tegenover hun huis. Want uiteraard teelde hij nog steeds al z'n groente zelf, net zoals z'n fruit. Samen met Alexandra. Hij had het daar goed en ze woonden daar mooi, dus vol begrip reisden we die avond met de trein terug naar Groningen. Ik denk dat May Khoen wel een vermoeden had dat het waarschijnlijk de laatste keer zou zijn dat ze elkaar zagen want ze gaf hem een zelfgemaakt tiffany-lampje, met daarin een waxinelichtje, cadeau. Zodat hij aan haar zou blijven denken als ze er niet meer was. In die tijd deed ze dat wel vaker als iemand veel voor haar betekende. Amper negen maanden later was het al zover en op haar uitvaart waren hij en Alexandra vanzelfsprekend ook aanwezig.
Overal in Nederland heeft Joop zichtbare sporen achtergelaten in het landschap. En trouwens ook middenin de stad. Naast en tegenover ons/mijn huis staan twee bomen. Jaren geleden heeft hij die geplant en inmiddels torenen ze hoog boven alles uit. Dat aanplanten gebeurde illegaal maar het fleurde de straat meteen wel behoorlijk op. Inmiddels zijn ze door de gemeente geadopteerd en vormen ze ook na zijn dood een levende herinnering aan alles wat hij vertegenwoordigde en waarvoor hij streed.
Rust zacht, Joop.
©Huub Drenth
PS
1. Zie ook het In Memoriam voor Joop dat op 11 november 2019 in De Volkskrant verscheen: https://www.volkskrant.nl/mensen/joop-boer-1945-2019-was-actievoerder-en-tomeloze-minimalist~b31d4f2e/
2. Zie eveneens de necrologie over Joop die op 6 december 2019 in het NRC verscheen: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/12/06/hij-leed-onder-zijn-eigen-kennis-a3982944n
3. Zie ook mijn post van 24 december 2019, De stem van een duif geheten.